Μάνα
Dublin Core
Title
Μάνα
Mana
Subject
Description
Στις αρχές του 20ού αιώνα τα δίκτυα που δημιουργούνται και εξελίσσονται διακινούν ανθρώπους και τα προϊόντα τους, υλικά και άυλα. Μέσα σε αυτόν τον πολυεπίπεδο κόσμο εφευρίσκεται η ηχογράφηση και η αναπαραγωγή του ήχου. Οι πρώτες δισκογραφικές εταιρείες στέλνουν κινητά συνεργεία κυριολεκτικά σε όλη την οικουμένη, για να ηχογραφήσουν τοπικούς μουσικούς. Το εύρος του ρεπερτορίου είναι ατελείωτο. Η κοσμοπολίτικη συνθήκη μεγάλων αστικών κέντρων ευνοεί τους πολυστυλισμούς και τις πολυμορφικότητες. Αποικιοκρατία, επαναστάσεις, συρράξεις, προσφυγικά ρεύματα∙ το θέατρο, ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, η φωτογράφιση, οι περιοδείες από ορχήστρες, αλλά και οι κυκλοφορίες στους πάσης φύσεως εμπορικούς διαύλους, μέσα σε έναν κόσμο που εξελίσσεται δυναμικά και ανισότροπα, διαμορφώνουν ένα σύνθετο πλέγμα από «κέντρα» και «περιφέρειες» σε εναλλασσόμενους ρόλους, που θέτουν τα μουσικά ιδιώματα σε κίνηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το δίκτυο μέσα στο οποίο συμμετέχει το ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι, συνομιλώντας διαρκώς με τους συνένοικούς του, είναι μεγαλειώδες. Η δισκογραφία έχει ήδη προσφέρει σημαντικά εργαλεία στην κατανόηση των σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ των «εθνικών» ρεπερτορίων. Αποτέλεσμα της εν εξελίξει έρευνας είναι ο «Κοσμοπολιτισμός στην Ελληνική Ιστορική Δισκογραφία».
Το tango αποτελεί ένα από τα βασικά μουσικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας της μοντέρνας Αργεντινής. Γεννιέται στο περιθωριοποιημένο περιβάλλον του λιμανιού του Μπουένος Άιρες, αλλά σύντομα κατακτά την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπου το μεταφέρουν περιοδεύοντες Αργεντίνοι μουσικοί και χορευτές κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Η αποδοχή του από τις ανώτερες και μεσαίες τάξεις οφείλεται στον μετασχηματισμό του από μια πολυπολιτισμική μουσική έκφραση του υποκόσμου, σε μια μουσικοχορευτική για τους λευκούς, και στην θεματολογική του κάθαρση από τις απροκάλυπτα αισθησιακές του καταβολές. Οι πρωτογενώς περιθωριακοί τύποι και η προκλητική τους οριακότητα αντικαθίσταται από γραφικούς χαρακτήρες που εμφορούνται από ασίγαστα, πλην όμως στιλιζαρισμένα ερωτικά πάθη. Προκύπτει έτσι ένα «τιθασευμένο» μουσικό είδος που ανακαλεί μια ρομαντική Αργεντινή. Το ταγκό κατακλύζει τα παρισινά καμπαρέ, και η αρχικά στοχευμένη δημοφιλία του σύντομα εξελίσσεται σε πλατιά απήχηση. Δισκογραφικές εταιρείες, συνθέτες και ορχήστρες το διαχειρίζονται ως αναπόσπαστο στοιχείο της δραστηριότητάς τους. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930 η Ελλάδα ενδίδει στην «ταγκομανία». Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου το ταγκό έχει κεντρική θέση στο ρεπερτόριο του ελαφρού τραγουδιού και εμπλουτίζει τους δισκογραφικούς καταλόγους με εκατοντάδες πρωτότυπες συνθέσεις, που συμπληρώνουν τις συστηματικές διασκευές δημοφιλών κομματιών, ευρωπαϊκής κυρίως προέλευσης, που ντύνονται με ελληνικούς στίχους.
Η εν λόγω ηχογράφηση αποτελεί διασκευή με ελληνικούς στίχους του tango-chanson "Madre" σε μουσική του Αργεντινού συνθέτη και πιανίστα Francisco Pracánico και στίχους του επίσης Αργεντινού Verminio Servetto.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ισπανόφωνη κυρίως δισκογραφία των 78 στροφών. Ενδεικτικά:
- Carlos Gardel, Αργεντινή 1922 (Disco National Odeon MX 913 - 18057)
- Ignacio Corsini, Μπουένος Άιρες, 1930 (Odeon e 5779 - 55473 B)
- Bernard Etté, Βερολίνο, 15 Δεκεμβρίου 1923 (Vox 2015 B - 1513)
- Bahiano, Ρίο ντε Τζανέιρο, 1924 (Odeon R 122724)
- Juan Pulido, Νέα Υόρκη 19 Μαρτίου 1925 (Victor B-32230 - 78011)
- Luig Patrung and Varaldi tango band, Λονδίνο 5 Οκτωβρίου 1925 (Gramophone Bb 6852 - B2137)
- The International Five, Βερολίνο, 30 Οκτωβρίου 1925 (Odeon Be 4868 - 84590)
- Francisco Spaventa, Βαρκελώνη 9 Νοεμβρίου 1925 (Gramophone BS 2083-1 - 262459)
- Chola Luna - Orquesta Miguel Caló, Μπουένος Άιρες, 6 Απριλίου 1956 (Odeon 20892 - 51921)
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα συλλεχθέντα στοιχεία στην ελληνική ιστορική δισκογραφία το τραγούδι ηχογραφήθηκε από τους Γιώργο Βιδάλη - Γιώργο Σαβαρή, τον Γεώργιο Πασχάλη (παρούσα ηχογράφηση) και τον Πωλ [Λεοπόλδο] Γαδ.
Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης, Γιώργος Ευαγγέλου και Νίκος Ορδουλίδης
Το tango αποτελεί ένα από τα βασικά μουσικά στοιχεία της εθνικής ταυτότητας της μοντέρνας Αργεντινής. Γεννιέται στο περιθωριοποιημένο περιβάλλον του λιμανιού του Μπουένος Άιρες, αλλά σύντομα κατακτά την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπου το μεταφέρουν περιοδεύοντες Αργεντίνοι μουσικοί και χορευτές κατά την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα. Η αποδοχή του από τις ανώτερες και μεσαίες τάξεις οφείλεται στον μετασχηματισμό του από μια πολυπολιτισμική μουσική έκφραση του υποκόσμου, σε μια μουσικοχορευτική για τους λευκούς, και στην θεματολογική του κάθαρση από τις απροκάλυπτα αισθησιακές του καταβολές. Οι πρωτογενώς περιθωριακοί τύποι και η προκλητική τους οριακότητα αντικαθίσταται από γραφικούς χαρακτήρες που εμφορούνται από ασίγαστα, πλην όμως στιλιζαρισμένα ερωτικά πάθη. Προκύπτει έτσι ένα «τιθασευμένο» μουσικό είδος που ανακαλεί μια ρομαντική Αργεντινή. Το ταγκό κατακλύζει τα παρισινά καμπαρέ, και η αρχικά στοχευμένη δημοφιλία του σύντομα εξελίσσεται σε πλατιά απήχηση. Δισκογραφικές εταιρείες, συνθέτες και ορχήστρες το διαχειρίζονται ως αναπόσπαστο στοιχείο της δραστηριότητάς τους. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και στις αρχές της δεκαετίας του 1930 η Ελλάδα ενδίδει στην «ταγκομανία». Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου το ταγκό έχει κεντρική θέση στο ρεπερτόριο του ελαφρού τραγουδιού και εμπλουτίζει τους δισκογραφικούς καταλόγους με εκατοντάδες πρωτότυπες συνθέσεις, που συμπληρώνουν τις συστηματικές διασκευές δημοφιλών κομματιών, ευρωπαϊκής κυρίως προέλευσης, που ντύνονται με ελληνικούς στίχους.
Η εν λόγω ηχογράφηση αποτελεί διασκευή με ελληνικούς στίχους του tango-chanson "Madre" σε μουσική του Αργεντινού συνθέτη και πιανίστα Francisco Pracánico και στίχους του επίσης Αργεντινού Verminio Servetto.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ισπανόφωνη κυρίως δισκογραφία των 78 στροφών. Ενδεικτικά:
- Carlos Gardel, Αργεντινή 1922 (Disco National Odeon MX 913 - 18057)
- Ignacio Corsini, Μπουένος Άιρες, 1930 (Odeon e 5779 - 55473 B)
- Bernard Etté, Βερολίνο, 15 Δεκεμβρίου 1923 (Vox 2015 B - 1513)
- Bahiano, Ρίο ντε Τζανέιρο, 1924 (Odeon R 122724)
- Juan Pulido, Νέα Υόρκη 19 Μαρτίου 1925 (Victor B-32230 - 78011)
- Luig Patrung and Varaldi tango band, Λονδίνο 5 Οκτωβρίου 1925 (Gramophone Bb 6852 - B2137)
- The International Five, Βερολίνο, 30 Οκτωβρίου 1925 (Odeon Be 4868 - 84590)
- Francisco Spaventa, Βαρκελώνη 9 Νοεμβρίου 1925 (Gramophone BS 2083-1 - 262459)
- Chola Luna - Orquesta Miguel Caló, Μπουένος Άιρες, 6 Απριλίου 1956 (Odeon 20892 - 51921)
Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα συλλεχθέντα στοιχεία στην ελληνική ιστορική δισκογραφία το τραγούδι ηχογραφήθηκε από τους Γιώργο Βιδάλη - Γιώργο Σαβαρή, τον Γεώργιο Πασχάλη (παρούσα ηχογράφηση) και τον Πωλ [Λεοπόλδο] Γαδ.
Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης, Γιώργος Ευαγγέλου και Νίκος Ορδουλίδης
At the beginning of the 20th century, the networks that are created and which evolve funnel both people and their products, tangible and intangible. It is within this multi-layered world that sound recording and sound reproduction is invented. Early record labels send mobile crews literally all over the world to record local musicians. The range of the repertoire is endless. Cosmopolitanism in large urban centers favors polystylisms and polymorphisms. Colonialism, revolutions, conflicts, refugee flows; the theater, cinema, radio, photography, orchestras’ tours, but also circulations in all kinds of commercial channels in a world that evolves dynamically and anisotropically, form a complex network of “centers” and “peripheries” in alternating roles setting musical idioms in motion, both literally and figuratively. The network in which the Greek-speaking urban popular song participates, constantly conversing with its co-tenants, is magnificent. Discography has already provided important tools in understanding the relationships that developed between “national” repertoires. The result of this ongoing research is “Cosmopolitanism in Greek Historical Discography”.
Tango is one of the main musical elements of the national identity of modern Argentina. It is born in the marginalized environment of the port of Buenos Aires, but soon conquers Europe and the USA, where it is carried by traveling Argentine musicians and dancers during the first decade of the 20th century. Its acceptance by the upper and middle classes was due to its transformation from a multicultural musical expression of the underworld to a dance-music one for whites, as well as to its thematic cleansing of its overtly sensual origins. Primarily marginal types and their provocative liminality are replaced by quaint figures who are possessed by unquenchable, but stylized love passions. This is how a “tamed” musical genre emerges that recalls a more romantic Argentina. Tango takes Parisian cabarets by storm, and its initially targeted popularity soon develops into widespread appeal. Record companies, composers and orchestras manage it as an integral part of their business. At the end of the 1920s and the beginning of the 1930s, Greece succumbs too to this “tangomania”. During the interwar period, tango has a central place in the repertoire of elafro (light music) and enriches discography’s catalogs with hundreds of original compositions which complement the systematic arrangements of popular pieces, mainly of European origin, “dressed” with Greek lyrics.
This recording is an adaptation with Greek lyrics of the tango-chanson "Madre", set to music by the Argentinian composer and pianist Francisco Pracánico and lyrics by the also Argentinian Verminio Servetto.
The song was recorded several times mostly in Spanish-speaking 78 rpm discography. For example:
- Carlos Gardel, Argentina, 1922 (Disco National Odeon MX 913 - 18057)
- Ignacio Corsini, Buenos Aires, 1930 (Odeon e 5779 - 55473 B)
- Bernard Etté, Berlin, December 15, 1923 (Vox 2015 B - 1513)
- Bahiano, Rio de Janeiro, 1924 (Odeon R 122724)
- Juan Pulido, New York, March 19, 1925 (Victor B-32230 - 78011)
- Luig Patrung and Varaldi tango band, London, October 5, 1925 (Gramophone Bb 6852 - B2137)
- The International Five, Berlin, October 30, 1925 (Odeon Be 4868 - 84590)
- Francisco Spaventa, Barcelona, November 9, 1925 (Gramophone BS 2083-1 - 262459)
- Chola Luna - Orquesta Miguel Caló, Buenos Aires, April 6, 1956 (Odeon 20892 - 51921)
Tango is one of the main musical elements of the national identity of modern Argentina. It is born in the marginalized environment of the port of Buenos Aires, but soon conquers Europe and the USA, where it is carried by traveling Argentine musicians and dancers during the first decade of the 20th century. Its acceptance by the upper and middle classes was due to its transformation from a multicultural musical expression of the underworld to a dance-music one for whites, as well as to its thematic cleansing of its overtly sensual origins. Primarily marginal types and their provocative liminality are replaced by quaint figures who are possessed by unquenchable, but stylized love passions. This is how a “tamed” musical genre emerges that recalls a more romantic Argentina. Tango takes Parisian cabarets by storm, and its initially targeted popularity soon develops into widespread appeal. Record companies, composers and orchestras manage it as an integral part of their business. At the end of the 1920s and the beginning of the 1930s, Greece succumbs too to this “tangomania”. During the interwar period, tango has a central place in the repertoire of elafro (light music) and enriches discography’s catalogs with hundreds of original compositions which complement the systematic arrangements of popular pieces, mainly of European origin, “dressed” with Greek lyrics.
This recording is an adaptation with Greek lyrics of the tango-chanson "Madre", set to music by the Argentinian composer and pianist Francisco Pracánico and lyrics by the also Argentinian Verminio Servetto.
The song was recorded several times mostly in Spanish-speaking 78 rpm discography. For example:
- Carlos Gardel, Argentina, 1922 (Disco National Odeon MX 913 - 18057)
- Ignacio Corsini, Buenos Aires, 1930 (Odeon e 5779 - 55473 B)
- Bernard Etté, Berlin, December 15, 1923 (Vox 2015 B - 1513)
- Bahiano, Rio de Janeiro, 1924 (Odeon R 122724)
- Juan Pulido, New York, March 19, 1925 (Victor B-32230 - 78011)
- Luig Patrung and Varaldi tango band, London, October 5, 1925 (Gramophone Bb 6852 - B2137)
- The International Five, Berlin, October 30, 1925 (Odeon Be 4868 - 84590)
- Francisco Spaventa, Barcelona, November 9, 1925 (Gramophone BS 2083-1 - 262459)
- Chola Luna - Orquesta Miguel Caló, Buenos Aires, April 6, 1956 (Odeon 20892 - 51921)
According to the data collected so far in Greek historical discography, the song was recorded by Giorgos Vidalis - Giorgos Savaris, Giorgos Paschalis (present recording) and Pοl [Leopoldos] Gad.
Research and text: Leonardos Kounadis, George Evangelou and Nikos OrdoulidisSource
Αρχείο Κουνάδη
Kounadis Archive
Publisher
Polydor
Polydor
Date
1927
1927
Contributor
Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης
Rights
cc
Relation
Odeon_GA1114_Madre
Format
Δίσκος 10'' (25 εκατοστών)
10 in. (25 cm)
Language
Ελληνικά
Greek
Identifier
Polydor_50245_Mana
Coverage
Αθήνα
Athens
78 RPM Records Item Type Metadata
Στιχουργός / Lyrics writer
[Ισπανικοί στίχοι: Servetto Verminio]
Ελληνικοί στίχοι: Άγνωστος
Ελληνικοί στίχοι: Άγνωστος
[Spanish lyrics: Servetto Verminio]
Greek lyrics: Unknown
Greek lyrics: Unknown
Ορχήστρα - Εκτελεστές / Orchestra - Singers
Ορχήστρα
Orchestra
Αριθμός Σειράς / Coupling number
V 50245
Αριθμός Μήτρας / Matrix Number
5444 ar
Διάρκεια ηχογραφήματος / Length of the song
3:00
Θέση ηχογραφήματος / Place of record (object)
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Kounadis Archive Record Library
Tags
Citation
[Pracánico Francisco] and [Pracánico Francisco], “Μάνα,” Kounadis-Archive OMEKA Site, accessed September 27, 2023, https://kounadisomeka.aegean.gr/items/show/5377.
Output Formats
Item Relations
This item has no relations.