Ο φιστικοπώλης

Ο φιστικοπώλης

O fistikopolis

Στην πρώιμη περίοδο της δισκογραφίας δεν υπάρχει προηγούμενο μοντέλο διαχείρισης. Η κάθε εταιρεία δημιουργεί τα δικά της δίκτυα, τα οποία θα της επιτρέψουν να πρωταγωνιστήσει δυναμικά στην αγορά. Δημιουργούνται καινούργιες ειδικότητες και επαγγέλματα, ενώ προκύπτουν και νέα δεδομένα ή η ανάγκη για επικαιροποίηση παλαιότερων, με σοβαρότερο αυτό της πνευματικής ιδιοκτησίας. Η τελευταία, μέχρι τότε, αφορούσε ως επί τω πλείστον τις έντυπες εμπορικές παρτιτούρες και τα δικαιώματα των εκδοτών. Ξεπηδούν συνεχώς νέες μικρές εταιρείες, που προσπαθούν να διεκδικήσουν μερίδιο στην αγορά, η οποία αργά ή γρήγορα λαμβάνει παγκόσμιες διαστάσεις. Συχνά, αγοράζονται από μεγαλύτερες εταιρείες, μαζί με τα ήδη ηχογραφημένα ρεπερτόριά τους και τις υπάρχουσες συμφωνίες τους με ατζέντηδες, παραγωγούς, μουσικούς. Αργά ή γρήγορα, πλείστες όσες μικρότερες ετικέτες είναι συγκεντρωμένες και κάτω από τον έλεγχο λίγων εταιρειών που ολοένα και γιγαντεύουν. Με την πάροδο των χρόνων, και όσο η δισκογραφική αγορά γίνεται πιο σύνθετη, χτίζονται εργοστάσια-παραρτήματα, σε όλες τις ηπείρους. Τα γραφεία αυτά τα αναλαμβάνουν τοπικοί παράγοντες, οι οποίοι χαράσσουν σταδιακά δικές τους πολιτικές: αυτοί γνωρίζουν καλύτερα τις αγορές τους. Η διαρκώς εξελισσόμενη δισκογραφική βιομηχανία δείχνει πως είναι κεντρομόλα: Οι αποφάσεις που λαμβάνονται ακολουθούν τις πολιτικές που υπαγορεύονται κεντρικά, από τις διοικήσεις των εταιρειών και των θυγατρικών τους. Όλο αυτό το κλίμα, όλο αυτό το πολυεπίπεδο τοπίο, γίνεται ακόμη πιο σύνθετο στην Αμερική. Εκεί, τα «εθνικά» ρεπερτόρια ζουν μια νέα, παράλληλη ζωή. Αυτή η κατάσταση δεν είναι στατική και, εν πολλοίς, οικοδομείται από την δισκογραφία, η οποία μεριμνά και «κουρδίζει» τις επάλληλες σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί ήδη στον παλαιό κόσμο. Τα ρεπερτόρια επικοινωνούν ξανά μεταξύ τους, μια γνώριμη και ήδη δυναμική συνθήκη στην Ευρώπη. Η διακίνηση μουσικών αποτελούσε ήδη πραγματικότητα πριν τον 20ό αιώνα, με τις περιοδείες των θεατρικών και μουσικών παραστάσεων αλλά και με τα δίκτυα των μουσικών εκδοτικών οίκων. Η δισκογραφία όχι μόνο ενσωματώνεται σε αυτό το πλαίσιο, αλλά παίζει καίριο ρόλο στον μετασχηματισμό του. Αυτή τη φορά το δίκτυο ρυθμίζεται προγραμματιστικά, υπό νέους όρους και διά μέσω νέων ατραπών.

Η εν λόγω ηχογράφηση αποτελεί διασκευή με ελληνικούς στίχους του κουβανέζικου τραγουδιού "El manisero" (The Peanut Vendor) σε μουσική και στίχους του Moisés Simons (Αβάνα 24 Αυγούστου 1889 - 28 Ιουνίου 1945).

Η πρώτη ηχογράφηση του τραγουδιού πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα στα τέλη του 1927 ή αρχές του 1928 από τη Rita Montaner για την Columbia (S96205 - 2965-X).

Το τραγούδι έγινε επιτυχία και ηχογραφήθηκε πολλές φορές στις ιστορικές δισκογραφίες των χωρών της Λατινικής Αμερικής αλλά και στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Ενδεικτικά:

- Don Azpiazu and his Havana Casino Orchestra - Antonio Machin, Νέα Υόρκη, 13 Μαΐου 1930 (Victor BVE-62152 - 22483)
- Louis Armstrong and his Sebastian new Cotton Orchestra, Λος Άντζελες, 23 Δεκεμβρίου 1930 (Okeh W404419 - 41478)
- Mistinguett, Παρίσι, 1931 (Pathé X. 94101 - 203216)
- 'ГАВАЙСКАЯ РУМБА', Leonid Utyosov and his Orchestra,
Μόσχα, 27 Φεβρουαρίου 1934 (Gramplasttrest 67 - 67)
- Xavier Cugat and his Orchestra, Αργεντινή, 1940 (Columbia COC 3430 - 291760)

Αξιοσημείωτη είναι η παρουσία του τραγουδιού στον κινηματογράφο, και συγκεκριμένα στις ταινίες "Cuban Love Song" (1931), "Duck Soup" (1933), "Only Angels have wings" (1939).

Η ελληνική παρτιτούρα του τραγουδιού σε στίχους του Πωλ Μενεστρέλ εκδόθηκε στην Αθήνα από τον οίκο Μιχάλη Γαϊτάνου.

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα συλλεχθέντα στοιχεία αποτελεί τη μοναδική ηχογράφηση του τραγουδιού στην ελληνική ιστορική δισκογραφία.

Περισσότερα για το τραγούδι βλέπε εδώ.

Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης

There was no previous management model in the early period of discography. Each company creates their own networks, something that will allow them to take a dynamic lead in the market. New specialties and professions are created and new conditions emerge, or the need to update older facts, with the most serious being intellectual property. The latter, until then, concerned mostly printed commercial musical scores and the publishers’ rights. New small companies are constantly springing up, trying to claim a share of the market, which, sooner or later, takes on global dimensions. They are often bought by larger companies, along with their already recorded repertoires and their existing agreements with agents, producers and musicians. Sooner or later, most of the smaller labels are under the control of a few growing companies. Over the years, and as the recording market becomes more complex, factories-branches are built on all continents. These offices are taken over by local actors who gradually draw up their own policies: they know their markets better. The ever-evolving recording industry proves to be centripetal: the decisions that are taken follow the policies centrally dictated by the managements of the companies and their subsidiaries. This entire environment, this entire layered landscape, becomes even more complex in America. There, “national” repertoires live a new, parallel life. This situation is not static and, to a large extent, is molded by discography, which attends to and “tunes” the overlapping relationships that have already developed in the “Old World”. Repertoires communicate with each other once again; a familiar and already dynamic condition in Europe. The circulation of musics is already a reality before the 20th century with theatrical and musical performances tours, but also with the networks of music publishing houses. Discography is not only embedded in this context, but also plays a key role in its transformation. This time, the network is adjusted in a programmatic manner, under new terms and via new paths.

This recording is an adaptation with Greek lyrics of the Cuban song "El manisero" (The Peanut Vendor), set to music and lyrics by Moisés Simons (Havana August 24, 1889 - June 28, 1945).

The song was first recorded in Havana, in late 1927 or early 1928, by Rita Montaner, for Columbia (S96205 - 2965-X).

The song became a hit and was recorded many times in historical discographies of Latin American countries, as well as in the USA and Europe. For example:

- Don Azpiazu and his Havana Casino Orchestra - Antonio Machin, New York, May 13, 1930 (Victor BVE-62152 - 22483)
- Louis Armstrong and his Sebastian new Cotton Orchestra, Los Angeles, December 23, 1930 (Okeh W404419 - 41478)
- Mistinguett, Paris, 1931 (Pathé X. 94101 - 203216)
- 'ГАВАЙСКАЯ РУМБА', Leonid Utyosov and his Orchestra,
Moscow, February 27, 1934 (Gramplasttrest 67 - 67)
- Xavier Cugat and his Orchestra, Argentina, 1940 (Columbia COC 3430 - 291760)

The presence of the song in cinema is noteworthy, and more specifically in the films "Cuban Love Song" (1931), "Duck Soup" (1933), "Only Angels have wings" (1939).

The Greek musical score of the song with lyrics by Pol Menestrel was published in Athens by the Michalis Gaitanos publishing house.

According to the data collected so far, it is the only recording of the song in Greek historical discography.

See more about the song here.

Research and text: Leonardos Kounadis and Nikos Ordoulidis

Αρχείο Κουνάδη

Kounadis Archive

Pathé

Pathé

1932

1932

Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης

cc

Δίσκος 10'' (25 εκατοστών)

10 in. (25 cm)

Ελληνικά

Greek

Ελαφρό

Pathe_80295_OFystikopolis

Αθήνα

Athens

Ισπανικοί στίχοι: Simons Moisés
Αγγλικοί στίχοι: Sunshine Marion, Gilbert L. Wolfe
Ελληνικοί στίχοι: Μενεστρέλ Πωλ [Χιδίρογλου Γιάννης]

Spanish lyrics: Simons Moisés
English lyrics: Sunshine Marion, Gilbert L. Wolfe
Greek lyrics: Menestrel Pol [Chidiroglou Giannis]

Βιτάλης Γιώργος

Vitalis Giorgos

Ορχήστρα

Orchestra

Ρούμπα

Rumba

80295

70546

3:18

Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη

Kounadis Archive Record Library