Τραγούδα θάλασσα
Dublin Core
Title
Τραγούδα θάλασσα
Tragouda thalassa
Subject
Description
Στις αρχές του 20ού αιώνα η Ευρώπη βρίσκεται σε ειρήνη και ευημερία. Η «Ωραία Εποχή» είναι απόρροια προηγούμενων σημαντικών ιστορικών γεγονότων και εξελίξεων. Τα δίκτυα που δημιουργούνται και εξελίσσονται διακινούν ανθρώπους και τα προϊόντα τους, υλικά και άυλα. Μέσα σε αυτόν τον πολυεπίπεδο κόσμο εφευρίσκεται η ηχογράφηση και η αναπαραγωγή του ήχου. Οι πρώτες δισκογραφικές εταιρείες στέλνουν κινητά συνεργεία κυριολεκτικά σε όλη την οικουμένη, για να ηχογραφήσουν τοπικούς μουσικούς. Το εύρος του ρεπερτορίου είναι ατελείωτο. Η κοσμοπολίτικη συνθήκη μεγάλων αστικών κέντρων ευνοεί τους πολυστυλισμούς και τις πολυμορφικότητες. Αποικιοκρατία, επαναστάσεις, συρράξεις, προσφυγικά ρεύματα∙ το θέατρο, ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, η φωτογράφιση, οι περιοδείες από ορχήστρες, αλλά και οι κυκλοφορίες στους πάσης φύσεως εμπορικούς διαύλους, μέσα σε έναν κόσμο που εξελίσσεται δυναμικά και ανισότροπα, διαμορφώνουν ένα σύνθετο πλέγμα από «κέντρα» και «περιφέρειες» σε εναλλασσόμενους ρόλους, που θέτουν τα μουσικά ιδιώματα σε κίνηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το δίκτυο μέσα στο οποίο συμμετέχει το ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι, συνομιλώντας διαρκώς με τους συνένοικούς του, είναι μεγαλειώδες. Η δισκογραφία έχει ήδη προσφέρει σημαντικά εργαλεία στην κατανόηση των σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ των «εθνικών» ρεπερτορίων. Αποτέλεσμα της εν εξελίξει έρευνας είναι ο «Κοσμοπολιτισμός στην Ελληνική Ιστορική Δισκογραφία».
Οι ιστορικές πηγές υπογραμμίζουν τις στενές σχέσεις μεταξύ της ιταλόφωνης και της ελληνόφωνης μουσικής. Οι συνομιλίες που αναπτύχθηκαν μεταξύ συγκεκριμένων τόπων, όπως τα νησιά του Ιονίου, τα Δωδεκάνησα και η Πάτρα, με ιταλικές πόλεις, και τα αποτελέσματά τους είναι αρκετά ώστε να αναδείξουν τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο εθνοπολιτισμικών ομάδων. Επιπλέον, σχέσεις σφυρηλατήθηκαν σε τόπους όπου οι δυο εθνότητες έζησαν μαζί. Όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της κοσμοπολίτικης Σμύρνης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή σε αυτήν της Νέας Υόρκης, όπου Ιταλοί και Έλληνες μετέβησαν ως μετανάστες. Ερευνώντας το ιστορικό υλικό, φαίνεται ότι ειδικά μία πόλη της ιταλικής χερσονήσου ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου πρωταγωνίστησαν ελληνόφωνοι μουσικοί. Πρόκειται για τη Νάπολη και το περίφημο Canzone Napoletana. To "Τραγούδα θάλασσα" ανήκει σε ένα corpus τραγουδιών, από το οποίο οι Έλληνες πρωταγωνιστές δανείστηκαν μουσική ή/και στίχο από προϋπάρχοντα ναπολιτάνικα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι οικειοποιήσεις δεν αφορούν μόνο το ναπολιτάνικο τραγούδι αλλά συνολικά το ιταλόφωνο, καθώς συχνά τα πρωτότυπα ναπολιτάνικα μεταφράστηκαν στην ιταλική, από την οποία προέκυψε το δάνειο. Τα τραγούδια αυτά εξέβαλαν στον ελληνόφωνο κόσμο είτε διά της ευθείας οδού, είτε δια της τεθλασμένης, μέσω άλλων ρεπερτοριακών δικτύων. Σε κάθε περίπτωση, η διακίνηση μουσικών αποτελεί ήδη πραγματικότητα πριν τον 20ό αιώνα, με τις περιοδείες των θεατρικών και μουσικών παραστάσεων αλλά και με τα δίκτυα των μουσικών εκδοτικών οίκων. Η δισκογραφία όχι μόνο ενσωματώνεται σε αυτό το πλαίσιο, αλλά διαδραματίζει καίριο ρόλο στον μετασχηματισμό του. Η οικειοποίηση από την πλευρά των Ελλήνων μουσικών είναι διττή: αφορά αφενός τον στίχο ο οποίος πλέον είναι ελληνικός (συχνά, μάλιστα, δεν έχει καμία σχέση με τον πρωτότυπο), αλλά, αφετέρου, αφορά και τις πρακτικές εκτέλεσης: διαφορετικό οργανολόγιο, διαφορετικό τραγουδιστικό ύφος, συχνά διαφοροποιήσεις στις μελωδικές και ρυθμικές φόρμες, αλλά και στις αρμονίες. Οι Έλληνες μουσικοί προσαρμόζουν αυτό που ακούν στη δική τους συνθήκη, με βάση τις δικές τους δυνατότητες. Άλλωστε, η συνθήκη των μαντολίνων, των κιθάρων, των μαρς, της φωνητικής πολυφωνίας και του bel canto φωνητικού ιδιώματος αποτελούν χαρακτηριστικά που φανερώνουν τις επιρροές του Canzone Napoletana στο ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί πως σε ποικίλες περιπτώσεις, συχνά και λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισαν τα τραγούδια διεθνώς, το δίκτυο που τελικά σχηματίζεται είναι εξαιρετικά σύνθετο και δεν αφορά μόνο τις ελληνο-ιταλικές σχέσεις.
Πρόκειται για διασκευή με ελληνικούς στίχους του ναπολιτάνικου τραγουδιού "'O mare canta" σε μουσική του Gaetano Lama και στίχους του Bovio Libero.
Η παρτιτούρα του τραγουδιού περιλαμβάνεται στην έκδοση "Piedigrotta 1919" που κυκλοφόρησε στη Νάπολη τον Αύγουστο του 1919 από τις εκδόσεις "La canzonetta" (τ. 8, 31 Αυγούστου 1919) του F. Feola και από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το 1919 ως ξεχωριστή παρτιτούρα.
Το “Piedigrotta”, το οποίο διαβάζουμε στον τίτλο της έκδοσης, αφορά σε μία από τις πιο διάσημες και παλαιότερες θρησκευτικές γιορτές που πραγματοποιούνταν στη Νάπολη. Κατά την διάρκεια της γιορτής ένας μουσικός διαγωνισμός λάμβανε χώρα, ο οποίος κατά τον 19ο αιώνα μετατράπηκε σε δυναμικό φεστιβάλ. Το εν λόγω φεστιβάλ πήρε τη μορφή εμπορικού μηχανισμού, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση και προώθηση του ναπολιτάνικου τραγουδιού.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ιταλική ιστορική δισκογραφία. Ενδεικτικά:
- Mario Pasqualillo, Νάπολη, 20 Σεπτεμβρίου 1919 (Phonotype 2147)
- Giuseppe Godono, Νέα Υόρκη, 1920 (Phonotype 2286 - 00936-X)
- Vittorio Somma, Νέα Υόρκη, 7 Μαρτίου 1921 (Victor B 24978-1 - Vi 72970)
- Pasquale Abete, Νέα Υόρκη, περίπου Απρίλιος 1921 (Okeh 7930-B - 9027)
- Michele Scialpi, Νέα Υόρκη, περίπου Ιούνιος 1921 (Columbia USA 87312 – E7249)
- Luisa Tetrazzini, Λονδίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1922 (HMV Bb 1824).
Σύμφωνα με τα ως τώρα συλλεχθέντα στοιχεία, η παρούσα ηχογράφηση αποτελεί τη μοναδική καταγραφή του τραγουδιού στην ελληνικού ενδιαφέροντος ιστορική δισκογραφία.
Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται "Chanson Napolitaine" και «Σερενέτα».
Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης
Οι ιστορικές πηγές υπογραμμίζουν τις στενές σχέσεις μεταξύ της ιταλόφωνης και της ελληνόφωνης μουσικής. Οι συνομιλίες που αναπτύχθηκαν μεταξύ συγκεκριμένων τόπων, όπως τα νησιά του Ιονίου, τα Δωδεκάνησα και η Πάτρα, με ιταλικές πόλεις, και τα αποτελέσματά τους είναι αρκετά ώστε να αναδείξουν τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο εθνοπολιτισμικών ομάδων. Επιπλέον, σχέσεις σφυρηλατήθηκαν σε τόπους όπου οι δυο εθνότητες έζησαν μαζί. Όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της κοσμοπολίτικης Σμύρνης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή σε αυτήν της Νέας Υόρκης, όπου Ιταλοί και Έλληνες μετέβησαν ως μετανάστες. Ερευνώντας το ιστορικό υλικό, φαίνεται ότι ειδικά μία πόλη της ιταλικής χερσονήσου ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου πρωταγωνίστησαν ελληνόφωνοι μουσικοί. Πρόκειται για τη Νάπολη και το περίφημο Canzone Napoletana. To "Τραγούδα θάλασσα" ανήκει σε ένα corpus τραγουδιών, από το οποίο οι Έλληνες πρωταγωνιστές δανείστηκαν μουσική ή/και στίχο από προϋπάρχοντα ναπολιτάνικα. Σε πολλές περιπτώσεις, οι οικειοποιήσεις δεν αφορούν μόνο το ναπολιτάνικο τραγούδι αλλά συνολικά το ιταλόφωνο, καθώς συχνά τα πρωτότυπα ναπολιτάνικα μεταφράστηκαν στην ιταλική, από την οποία προέκυψε το δάνειο. Τα τραγούδια αυτά εξέβαλαν στον ελληνόφωνο κόσμο είτε διά της ευθείας οδού, είτε δια της τεθλασμένης, μέσω άλλων ρεπερτοριακών δικτύων. Σε κάθε περίπτωση, η διακίνηση μουσικών αποτελεί ήδη πραγματικότητα πριν τον 20ό αιώνα, με τις περιοδείες των θεατρικών και μουσικών παραστάσεων αλλά και με τα δίκτυα των μουσικών εκδοτικών οίκων. Η δισκογραφία όχι μόνο ενσωματώνεται σε αυτό το πλαίσιο, αλλά διαδραματίζει καίριο ρόλο στον μετασχηματισμό του. Η οικειοποίηση από την πλευρά των Ελλήνων μουσικών είναι διττή: αφορά αφενός τον στίχο ο οποίος πλέον είναι ελληνικός (συχνά, μάλιστα, δεν έχει καμία σχέση με τον πρωτότυπο), αλλά, αφετέρου, αφορά και τις πρακτικές εκτέλεσης: διαφορετικό οργανολόγιο, διαφορετικό τραγουδιστικό ύφος, συχνά διαφοροποιήσεις στις μελωδικές και ρυθμικές φόρμες, αλλά και στις αρμονίες. Οι Έλληνες μουσικοί προσαρμόζουν αυτό που ακούν στη δική τους συνθήκη, με βάση τις δικές τους δυνατότητες. Άλλωστε, η συνθήκη των μαντολίνων, των κιθάρων, των μαρς, της φωνητικής πολυφωνίας και του bel canto φωνητικού ιδιώματος αποτελούν χαρακτηριστικά που φανερώνουν τις επιρροές του Canzone Napoletana στο ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί πως σε ποικίλες περιπτώσεις, συχνά και λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισαν τα τραγούδια διεθνώς, το δίκτυο που τελικά σχηματίζεται είναι εξαιρετικά σύνθετο και δεν αφορά μόνο τις ελληνο-ιταλικές σχέσεις.
Πρόκειται για διασκευή με ελληνικούς στίχους του ναπολιτάνικου τραγουδιού "'O mare canta" σε μουσική του Gaetano Lama και στίχους του Bovio Libero.
Η παρτιτούρα του τραγουδιού περιλαμβάνεται στην έκδοση "Piedigrotta 1919" που κυκλοφόρησε στη Νάπολη τον Αύγουστο του 1919 από τις εκδόσεις "La canzonetta" (τ. 8, 31 Αυγούστου 1919) του F. Feola και από τον ίδιο εκδοτικό οίκο το 1919 ως ξεχωριστή παρτιτούρα.
Το “Piedigrotta”, το οποίο διαβάζουμε στον τίτλο της έκδοσης, αφορά σε μία από τις πιο διάσημες και παλαιότερες θρησκευτικές γιορτές που πραγματοποιούνταν στη Νάπολη. Κατά την διάρκεια της γιορτής ένας μουσικός διαγωνισμός λάμβανε χώρα, ο οποίος κατά τον 19ο αιώνα μετατράπηκε σε δυναμικό φεστιβάλ. Το εν λόγω φεστιβάλ πήρε τη μορφή εμπορικού μηχανισμού, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση και προώθηση του ναπολιτάνικου τραγουδιού.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε αρκετές φορές στην ιταλική ιστορική δισκογραφία. Ενδεικτικά:
- Mario Pasqualillo, Νάπολη, 20 Σεπτεμβρίου 1919 (Phonotype 2147)
- Giuseppe Godono, Νέα Υόρκη, 1920 (Phonotype 2286 - 00936-X)
- Vittorio Somma, Νέα Υόρκη, 7 Μαρτίου 1921 (Victor B 24978-1 - Vi 72970)
- Pasquale Abete, Νέα Υόρκη, περίπου Απρίλιος 1921 (Okeh 7930-B - 9027)
- Michele Scialpi, Νέα Υόρκη, περίπου Ιούνιος 1921 (Columbia USA 87312 – E7249)
- Luisa Tetrazzini, Λονδίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1922 (HMV Bb 1824).
Σύμφωνα με τα ως τώρα συλλεχθέντα στοιχεία, η παρούσα ηχογράφηση αποτελεί τη μοναδική καταγραφή του τραγουδιού στην ελληνικού ενδιαφέροντος ιστορική δισκογραφία.
Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται "Chanson Napolitaine" και «Σερενέτα».
Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης
At the beginning of the 20th century, Europe is living in peace and prosperity. The “Belle Époque” is an outgrowth of previous important historical events and developments. The networks that are created and which evolve funnel both people and their products, tangible and intangible. It is within this multi-layered world that sound recording and sound reproduction is invented. Early record labels send mobile crews literally all over the world to record local musicians. The range of the repertoire is endless. Cosmopolitanism in large urban centers favors polystylisms and polymorphisms. Colonialism, revolutions, conflicts, refugee flows; the theater, cinema, radio, photography, orchestras’ tours, but also circulations in all kinds of commercial channels in a world that evolves dynamically and anisotropically, form a complex network of “centers” and “peripheries” in alternating roles setting musical idioms in motion, both literally and figuratively. The network in which the Greek-speaking urban popular song participates, constantly conversing with its co-tenants, is magnificent. Discography has already provided important tools in understanding the relationships that developed between “national” repertoires. The result of this ongoing research is “Cosmopolitanism in Greek Historical Discography”.
Historical sources underline the close relations between Italian-speaking and Greek-speaking music. The conversations that developed with specific places, such as the Ionian Islands, the Dodecanese and Patras, as well as their results, are enough to highlight the strong ties between the two ethno-cultural groups. Furthermore, relationships were forged in places where the two ethnicities lived together, such as, for example, in the case of cosmopolitan Smyrna (Izmir) in the Ottoman Empire, or that of New York, where Italians and Greeks immigrated. When researching the historical material, it seems that one particular city in the Italian peninsula developed special relations with the large urban centers where Greek-speaking musicians played a leading role: it was Naples, with its famous Canzone Napoletana. "Tragouda thalassa" belongs to a corpus of songs from which the Greek protagonists borrowed music and/or lyrics from pre-existing Neapolitan-speaking songs. In many cases, the appropriations concern not only Neapolitan-speaking songs but the Italian language as a whole, since, often, the original Neapolitan-speaking songs were translated into Italian, from which the loan arose. These songs arrived at the Greek-speaking world either directly or indirectly, through other repertoire networks. In any case, the circulation of musics is already a reality before the 20th century with theatrical and musical performances tours, but also with the networks of music publishing houses. Discography is not only embedded in this context, but plays a key role in its transformation. The appropriation by Greek musicians is twofold: on the one hand are the lyrics, which are now in Greek (often, in fact, they have nothing to do with the original ones), and, on the other hand, are the performance practices: different instrumentation, different singing style, often differences in melodic and rhythmic forms but also in the harmonies. Greek musicians adapt what they hear to their own condition, based on their own capabilities. After all, the mandolins, the guitars, the marches, polyphonic song and the bel canto singing style are characteristics that reveal the influences of the Canzone Napoletana on the Greek-speaking urban popular song. It should also be noted that, in various cases, often due to the great international success of the songs, the network that is finally formed is extremely complex and does not only concern Greek-Italian relations.
It is an adaptation with Greek lyrics of the Neapolitan song "'O mare canta" composed by Gaetano Lama and lyrics by Bovio Libero.
The musical score of the song was included in the publication "Piedigrotta 1919" which was released in Naples, in August 1919, by the "La canzonetta" publishing house (issue 8, August 31, 1919) by F. Feola, and by the same publishing house in 1919 as a separate musical score.
Piedigrotta", which is written on the headline of the publication, refers to one of the most famous and oldest religious festivals that took place in Naples. During the festival, a music competition took place, which, in the 19th century, turned into a dynamic festival. This festival took the form of a commercial mechanism which played a key role in shaping and promoting Neapolitan song.
The song has been recorded countless times in Italian historical discography. For example:
- Mario Pasqualillo, Naples, September 20, 1919 (Phonotype 2147)
- Giuseppe Godono, New York, 1920 (Phonotype 2286 - 00936-X)
- Vittorio Somma, New York, March 7, 1921 (Victor B 24978-1 - Vi 72970)
- Pasquale Abete, New York, around April 1921 (Okeh 7930-B - 9027)
- Michele Scialpi, New York, around June 1921 (Columbia USA 87312 – E7249)
- Luisa Tetrazzini, London, September 13, 1922 (HMV Bb 1824).
According to the information collected so far, this recording is the only recording of the song in Greek historical discography.
The label of the record reads "Chanson Napolitaine" and "Serenata" ("Serenade").
Research and text by: Leonardos Kounadis and Nikos Ordoulidis
Historical sources underline the close relations between Italian-speaking and Greek-speaking music. The conversations that developed with specific places, such as the Ionian Islands, the Dodecanese and Patras, as well as their results, are enough to highlight the strong ties between the two ethno-cultural groups. Furthermore, relationships were forged in places where the two ethnicities lived together, such as, for example, in the case of cosmopolitan Smyrna (Izmir) in the Ottoman Empire, or that of New York, where Italians and Greeks immigrated. When researching the historical material, it seems that one particular city in the Italian peninsula developed special relations with the large urban centers where Greek-speaking musicians played a leading role: it was Naples, with its famous Canzone Napoletana. "Tragouda thalassa" belongs to a corpus of songs from which the Greek protagonists borrowed music and/or lyrics from pre-existing Neapolitan-speaking songs. In many cases, the appropriations concern not only Neapolitan-speaking songs but the Italian language as a whole, since, often, the original Neapolitan-speaking songs were translated into Italian, from which the loan arose. These songs arrived at the Greek-speaking world either directly or indirectly, through other repertoire networks. In any case, the circulation of musics is already a reality before the 20th century with theatrical and musical performances tours, but also with the networks of music publishing houses. Discography is not only embedded in this context, but plays a key role in its transformation. The appropriation by Greek musicians is twofold: on the one hand are the lyrics, which are now in Greek (often, in fact, they have nothing to do with the original ones), and, on the other hand, are the performance practices: different instrumentation, different singing style, often differences in melodic and rhythmic forms but also in the harmonies. Greek musicians adapt what they hear to their own condition, based on their own capabilities. After all, the mandolins, the guitars, the marches, polyphonic song and the bel canto singing style are characteristics that reveal the influences of the Canzone Napoletana on the Greek-speaking urban popular song. It should also be noted that, in various cases, often due to the great international success of the songs, the network that is finally formed is extremely complex and does not only concern Greek-Italian relations.
It is an adaptation with Greek lyrics of the Neapolitan song "'O mare canta" composed by Gaetano Lama and lyrics by Bovio Libero.
The musical score of the song was included in the publication "Piedigrotta 1919" which was released in Naples, in August 1919, by the "La canzonetta" publishing house (issue 8, August 31, 1919) by F. Feola, and by the same publishing house in 1919 as a separate musical score.
Piedigrotta", which is written on the headline of the publication, refers to one of the most famous and oldest religious festivals that took place in Naples. During the festival, a music competition took place, which, in the 19th century, turned into a dynamic festival. This festival took the form of a commercial mechanism which played a key role in shaping and promoting Neapolitan song.
The song has been recorded countless times in Italian historical discography. For example:
- Mario Pasqualillo, Naples, September 20, 1919 (Phonotype 2147)
- Giuseppe Godono, New York, 1920 (Phonotype 2286 - 00936-X)
- Vittorio Somma, New York, March 7, 1921 (Victor B 24978-1 - Vi 72970)
- Pasquale Abete, New York, around April 1921 (Okeh 7930-B - 9027)
- Michele Scialpi, New York, around June 1921 (Columbia USA 87312 – E7249)
- Luisa Tetrazzini, London, September 13, 1922 (HMV Bb 1824).
According to the information collected so far, this recording is the only recording of the song in Greek historical discography.
The label of the record reads "Chanson Napolitaine" and "Serenata" ("Serenade").
Research and text by: Leonardos Kounadis and Nikos Ordoulidis
Source
Αρχείο Κουνάδη
Kounadis Archive
Publisher
Pathé
Pathé
Date
1930
1930
Contributor
Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης
Rights
cc
Relation
201804181444
20180801100_35_D
201806171457
201804051244_D
20180801100_72_D
201804041528_12_D
Vi_63520_IThalassa
HMV_AO2405_ThalassaBabesa
Vi_68809_IThalasa
Pathe_80207_NaTanOiKampoiThalassa
Balkan_822B_OsoVathiaEinaiIThalassa
20180801100_35_D
201806171457
201804051244_D
20180801100_72_D
201804041528_12_D
Vi_63520_IThalassa
HMV_AO2405_ThalassaBabesa
Vi_68809_IThalasa
Pathe_80207_NaTanOiKampoiThalassa
Balkan_822B_OsoVathiaEinaiIThalassa
Format
Δίσκος 10'' (25 εκατοστών)
10 in. (25 cm)
Language
Ελληνικά
Greek
Type
Ελαφρό
Identifier
Pathe_80131_TragoudaThalassa
Coverage
Αθήνα
Athens
78 RPM Records Item Type Metadata
Στιχουργός / Lyrics writer
[Ναπολιτάνικοι στίχοι: Bovio Libero]
Ελληνικοί στίχοι: Άγνωστος
Ελληνικοί στίχοι: Άγνωστος
[Neapolitan lyrics: Bovio Libero]
Greek lyrics: Unknown
Greek lyrics: Unknown
Διεύθυνση Ορχήστρας / Conductor
Βιτάλης Γιώργος
Vitalis Giorgos
Ορχήστρα - Εκτελεστές / Orchestra - Singers
Μεγάλη Μαντολινάτα
Large mandolinata
Αριθμός Σειράς / Coupling number
80131
Αριθμός Μήτρας / Matrix Number
70275
Διάρκεια ηχογραφήματος / Length of the song
3:26
Θέση ηχογραφήματος / Place of record (object)
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Kounadis Archive Record Library
Tags
1930s, Cosmopolitanism, Elafro (light) style, Foreign songs with Greek lyrics, Interactions with Neapolitan repertoire, Mandolin ensemble, Pathé, Recordings in Athens, Valse, Waltz, Δεκαετία του 1930, Ελαφρό τραγούδι, Ηχογραφήσεις στην Αθήνα, Κοσμοπολιτισμός, Μαντολινάτα, Ξένα τραγούδια με ελληνικούς στίχους, Συνομιλίες με ναπολιτάνικο ρεπερτόριο
Citation
Gelama [Lama Gaetano] and Gelama [Lama Gaetano], “Τραγούδα θάλασσα,” Kounadis-Archive OMEKA Site, accessed September 27, 2023, https://kounadisomeka.aegean.gr/items/show/5280.
Output Formats
Item Relations
This item has no relations.