Τουρκολιμανιώτισσα
Dublin Core
Title
Τουρκολιμανιώτισσα
Tourkolimaniotissa
Subject
Description
Συγκαταλέγεται στις ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα το 1932 για λογαριασμό της αμερικανικής δισκογραφικής εταιρείας RCA Victor.
Αναφέρει σχετικά ο Αριστομένης Καλυβιώτης (2019: 103): «Το 1932, και στο διάστημα 5 έως 10 Μαΐου, συνεργείο της "The Gramophone Co Ltd" πραγματοποίησε νέον κύκλο ηχογραφήσεων στην Ελλάδα. Οι αριθμοί που δόθηκαν στις μήτρες κυμαίνονται από το 1135 έως 1194 και οι ενδείξεις τους είναι: OK για τους δίσκους 25 εκατ. και 2K για τους δίσκους 30 εκατ. Από τα υπάρχοντα στοιχεία όμως προκύπτει ότι και οι 60 ηχογραφήσεις έγιναν για λογαριασμό της "Victor". Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν αποκλειστικά στην Αμερική με ετικέτες "Victor" ή "Orthophonic". Γιατί όλες αυτές οι ηχογραφήσεις, έχουν ένδειξη μήτρας 2Κ. Δεν προκύπτει όμως από κάποιο στοιχείο ότι σ' αυτές τις ηχοληψίες έχει κάποια συμμετοχή ο Τ. Δημητριάδης».
Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται «Ρεμπέτικο». Συχνά, στο γλωσσάρι των ρεμπετόφιλων ο όρος «ρεμπέτικο» ταυτίζεται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το ρεμπέτικο έχει ταυτιστεί με τον Πειραιά, και σημαία του αποτελεί το μπουζούκι. Από την άλλη, συχνά στην δημόσια σφαίρα αναφέρεται και η σχολή του «σμυρνέικου ρεμπέτικου», είτε ως μια κατηγοριοποίηση του είδους, είτε ως ο πρόδρομός του. Και όμως, η ιστορική δισκογραφία, δηλαδή τα δισκάκια που ξεκίνησαν να ηχογραφούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα σε όλον τον κόσμο, με πρωτόγονο εξοπλισμό και τεχνικές, φανερώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Η έρευνα σε αυτά τα τεκμήρια της ιστορικής δισκογραφίας φανερώνει πως ο όρος «ρεμπέτικο» ξεκινάει να τυπώνεται στις ετικέτες των δίσκων περίπου το 1912, σε ελληνικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 80 ηχογραφήματα, στην ετικέτα των οποίων αναγράφεται ο όρος. Δύο είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία: αφενός, οι ηχογραφήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1910, του 1920 και του 1930. Ο Βαμβακάρης ξεκινάει να ηχογραφεί στην Αθήνα το 1933. Άρα, δεν μπορεί να ταυτιστεί, εύκολα και αποκλειστικά, η δική του δισκογραφική καριέρα με τον όρο. Τουναντίον, η λέξη «ρεμπέτικο» αρχίζει και εξαφανίζεται από τις ετικέτες, μετά το 1933. Αφετέρου, μια ακρόαση των μουσικών έργων που χαρακτηρίστηκαν στην ετικέτα ως «ρεμπέτικα», ξαφνιάζει. Κανένα από αυτά τα ηχογραφήματα δεν περιέχει μπουζούκι. Επιπλέον, ένα κομμάτι των μουσικών έργων δεν «κοιτάζει» στα ανατολικά. Συνολικά, τα μέχρι τώρα ευρήματα αφορούν ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Φαίνεται πως ο όρος υπήρξε μάλλον επινόηση της δισκογραφίας, της πρώιμης αυτής βιομηχανίας του ήχου, της οποίας οι αποφάσεις καθόρισαν πολλές φορές τις εξελίξεις, σχετικά με το ιστορικό αυτό ρεπερτόριο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έφτασε στα αυτιά μας.
Αναφέρει σχετικά ο Αριστομένης Καλυβιώτης (2019: 103): «Το 1932, και στο διάστημα 5 έως 10 Μαΐου, συνεργείο της "The Gramophone Co Ltd" πραγματοποίησε νέον κύκλο ηχογραφήσεων στην Ελλάδα. Οι αριθμοί που δόθηκαν στις μήτρες κυμαίνονται από το 1135 έως 1194 και οι ενδείξεις τους είναι: OK για τους δίσκους 25 εκατ. και 2K για τους δίσκους 30 εκατ. Από τα υπάρχοντα στοιχεία όμως προκύπτει ότι και οι 60 ηχογραφήσεις έγιναν για λογαριασμό της "Victor". Στη συνέχεια κυκλοφόρησαν αποκλειστικά στην Αμερική με ετικέτες "Victor" ή "Orthophonic". Γιατί όλες αυτές οι ηχογραφήσεις, έχουν ένδειξη μήτρας 2Κ. Δεν προκύπτει όμως από κάποιο στοιχείο ότι σ' αυτές τις ηχοληψίες έχει κάποια συμμετοχή ο Τ. Δημητριάδης».
Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται «Ρεμπέτικο». Συχνά, στο γλωσσάρι των ρεμπετόφιλων ο όρος «ρεμπέτικο» ταυτίζεται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το ρεμπέτικο έχει ταυτιστεί με τον Πειραιά, και σημαία του αποτελεί το μπουζούκι. Από την άλλη, συχνά στην δημόσια σφαίρα αναφέρεται και η σχολή του «σμυρνέικου ρεμπέτικου», είτε ως μια κατηγοριοποίηση του είδους, είτε ως ο πρόδρομός του. Και όμως, η ιστορική δισκογραφία, δηλαδή τα δισκάκια που ξεκίνησαν να ηχογραφούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα σε όλον τον κόσμο, με πρωτόγονο εξοπλισμό και τεχνικές, φανερώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Η έρευνα σε αυτά τα τεκμήρια της ιστορικής δισκογραφίας φανερώνει πως ο όρος «ρεμπέτικο» ξεκινάει να τυπώνεται στις ετικέτες των δίσκων περίπου το 1912, σε ελληνικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 80 ηχογραφήματα, στην ετικέτα των οποίων αναγράφεται ο όρος. Δύο είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία: αφενός, οι ηχογραφήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1910, του 1920 και του 1930. Ο Βαμβακάρης ξεκινάει να ηχογραφεί στην Αθήνα το 1933. Άρα, δεν μπορεί να ταυτιστεί, εύκολα και αποκλειστικά, η δική του δισκογραφική καριέρα με τον όρο. Τουναντίον, η λέξη «ρεμπέτικο» αρχίζει και εξαφανίζεται από τις ετικέτες, μετά το 1933. Αφετέρου, μια ακρόαση των μουσικών έργων που χαρακτηρίστηκαν στην ετικέτα ως «ρεμπέτικα», ξαφνιάζει. Κανένα από αυτά τα ηχογραφήματα δεν περιέχει μπουζούκι. Επιπλέον, ένα κομμάτι των μουσικών έργων δεν «κοιτάζει» στα ανατολικά. Συνολικά, τα μέχρι τώρα ευρήματα αφορούν ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Φαίνεται πως ο όρος υπήρξε μάλλον επινόηση της δισκογραφίας, της πρώιμης αυτής βιομηχανίας του ήχου, της οποίας οι αποφάσεις καθόρισαν πολλές φορές τις εξελίξεις, σχετικά με το ιστορικό αυτό ρεπερτόριο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έφτασε στα αυτιά μας.
The song is one of the recordings made in Athens, in 1932, by the American record label RCA Victor.
Aristomenis Kalyviotis mentions the following (2019: 103): "In 1932, and between May 5 and 10, a crew of the record label 'The Gramophone Co Ltd' made a new cycle of recordings in Greece. The numbers given in the matrices range from 1135 to 1194 and what was noted was the following: 'OK' for the 25 cm records and '2K' for the 30 cm records. However, the available data show that all 60 recordings were made by 'Victor'. They were later released exclusively in America under the labels of 'Victor' or 'Orthophonic' because all these recordings have a '2K' matrix note. However, there is no indication from any evidence that T. Dimitriadis has any participation in these recordings."
The label of the record reads "Rempetiko".
Aristomenis Kalyviotis mentions the following (2019: 103): "In 1932, and between May 5 and 10, a crew of the record label 'The Gramophone Co Ltd' made a new cycle of recordings in Greece. The numbers given in the matrices range from 1135 to 1194 and what was noted was the following: 'OK' for the 25 cm records and '2K' for the 30 cm records. However, the available data show that all 60 recordings were made by 'Victor'. They were later released exclusively in America under the labels of 'Victor' or 'Orthophonic' because all these recordings have a '2K' matrix note. However, there is no indication from any evidence that T. Dimitriadis has any participation in these recordings."
The label of the record reads "Rempetiko".
Source
Αρχείο Κουνάδη
Kounadis Archive
Publisher
Orthophonic
Orthophonic
Date
07/05/1932
07/05/1932
Contributor
Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης
Rights
cc
Relation
Col_56323_Tourkolimaniotisa
Pathe_80251_Tourkolimaniotissa
Pathe_80251_Tourkolimaniotissa
Format
Δίσκος 12'' (30 εκατοστών)
12 in. (30 cm)
Language
Ελληνικά
Greek
Type
Ρεμπέτικο
Identifier
Orth_S_623_Tourkolimaniotissa
Coverage
Αθήνα
Athens
78 RPM Records Item Type Metadata
Στιχουργός / Lyrics writer
Σκαρβέλης Κώστας
Skarvelis Kostas
Αριθμός Σειράς / Coupling number
S-623-B
Αριθμός Μήτρας / Matrix Number
2K 1167-1
Διάρκεια ηχογραφήματος / Length of the song
4:25
Θέση ηχογραφήματος / Place of record (object)
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Kounadis Archive Record Library
Tags
Citation
Σκαρβέλης Κώστας and Skarvelis Kostas, “Τουρκολιμανιώτισσα,” Kounadis-Archive OMEKA Site, accessed September 27, 2023, https://kounadisomeka.aegean.gr/items/show/4905.
Output Formats
Item Relations
This item has no relations.