Πω! Πω! Τρελάθηκα
Dublin Core
Title
Πω! Πω! Τρελάθηκα
Po! Po! Trelathika
Subject
Description
Πρόκειται για το τρίο Αρετούσας - Καρκαλέτσου - Καρούμπα από την οπερέτα των Νίκου Χατζηαποστόλου - Γιάννη Πρινέα "Απάχηδες των Αθηνών", η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στις 19/8/1921 στο θέατρο "Αλάμπρα" από τον θίασο του Φώτη Σαμαρτζή.
Με αφορμή τον επικείμενο εορτασμό της συμπλήρωσης 30 χρόνων θεατρικής δράσης του Γιάννη Πρινέα, γράφει για την οπερέτα και το λιμπρέτο της ο Γιάννης Σιδέρης (βλ. εφ. "Τα παρασκήνια", Έτος Α', αρ. φ. 49, Σάββατο 22.4.1939, σελ. 5 & 7, "Οι Απάχηδες των Αθηνών"): « [...]Το καλοκαίρι του 1915 [πρεμιέρα 22.5.1915], στο θέατρο Λαού έπαιζε ο θίασος του κ. Ζάχου Θάνου, που πιο πριν είχε σημειώσει επιτυχίες με τη "Σκούπα" του ίδιου, που κι εκείνος, όπως και ο κ. Πρινέας, έγραφε και έπαιζε. Και ανέβασε μια ηθογραφία, που είχε αρκετή επιτυχία με το Λυκούργο Καλαποθάκη, την Ειρήνη Βασιλάκη, που είνε και οι δύο πια μακαρίτες και με τον κ. Ζ. Θάνο και τον κ. Μίμη Ξύδη.
Η ηθογραφία ονομαζόταν "Πρίγκηψ Γκάγκαρης", και το λιμπρέττο ήτανε του κ. Πρινέα [η μουσική του Σπυρίδωνος Λεπενιώτη]. Ο κ. Πρινέας, αυτό το καλοκαίρι ήτανε ηθοποιός του θιάσου Κυβέλης, που έπαιζε στο θέατρο τα παληό, που δεν υπάρχει κι αυτό πια.
Κατά το 1880 είχανε καθιερωθή στο θέατρό μας εκείνα τα έργα που λέγονται «μυθιστορηματικά», τα περιπετειώδη, π .χ. ο "Ιωσίας ο ακτοφύλαξ" ο "Κόμης του Αγίου Γερμανού" και άλλα πολλά.
Λοιπόν στο θέατρον Ορφεύς, κοντά εκεί που είναι το καλοκαιρινό της κ. Ανδρεάδη, έπαιζε ο "Μένανδρος", ο θίασος των αδελφών Ταβουλάρη, πολλά παρόμοια έργα.
Την πρώτη Σεπτεμβρίου του 1880 παίζει κι ένα έργο του Μπούλβερ Λάϋττον, του Λύττωνος όπως λέγανε τότε, του ίδιου συγγραφέα που είχε γράψει το "Ρισελιέ", την περίφημη δημιουργία του Λεκατσά.
Το έργο αυτό λεγότανε "Η Δέσποινα της Λυών" και το είχε μεταφράσει ο Ν. Δαμιράλης, ο συγγραφέας του το έγραψε στα 1838 και ο "Μένανδρος" το έπαιξε δυο φορές. Το έργο έχει και υπότιτλο "Η έρως και έπαρσις". Η "Δέσποινα της Λυών" τυπώθηκε στην "Θεατρική Βιβλιοθήκη" της Πόλης στα 1882.
Ένας πλούσιος περιφρονημένος βάζει ένα φτωχό να παίξη το ρόλο ενός δήθεν πρίγκηπα για να προσελκύση με τη λάμψη τού τίτλου του την σκληρή που τον περιφρόνησε, την πλούσια που με τα λεφτά του πατέρα της δε λογάριαζε κανένα. Το έργο θεατρικά είναι πάρα πολύ ωραίο και πολύ ρωμαντικό. [...]
Έχοντας λοιπόν στο νου του ο κ. Πρινέας το κοινό τού θεάτρου Λαού, που είχε τότε χαραχτήρα περισσότερο λαϊκό και δημιουργούσε τέτοιες προϋποθέσεις ακόμη και όταν συχνάζανε Αθηναίοι αριστοκράτες, απεφάσισε να διασκευάση "εις τα καθ' ημάς" αυτό το έργο και από τη "Δέσποινα της Λυών" βγήκε ο "Πρίγκηψ Γκάγκαρης".
Ας μη νομίση όμως κανείς ότι πρόκειται μόνο για μια διασκευή. Το κύριο πρόσωπο του Λάϋττον ήτανε αφορμή μονάχα, ο κ. Πρινέας άφησε τον εαυτόν του ελεύθερο και στηριγμένος στις δυνατότητες του θιάσου που θα το έπαιζε, που ο πρωταγωνιστής του, ο κ. Ζ. Θάνος, έκανε "μάγκες", πλάθει δυο θαυμαστούς τύπους, που δεν υπάρχουν στη "Δέσποινα της Λυών", δυο κωμικούς νέους μέσα σε μια υπόθεση δραματική, καθώς τα συνηθίζανε γενικά τα δράματα τα περιπετειώδη. Αυτοί οι δυο τύποι λεγόντουσαν Χαρούπης και Φυτίλης.
Στα 1921 ο κ. Πρινέας έρχεται σε συμφωνία με τον μαέστρο κ. Ν. Χατζηαποστόλου, που είχε κάνει λίγο πιο πριν μιας πρώτης γραμμής μεγάλη επιτυχία με τη "Μοντέρνα Καμαριέρα". Ο κ. Ν. Χατζηαποστόλου, άνθρωπος που τις θέλει τις δουλειές του καθαρές και απολύτως φροντισμένες, καθώς το ξέρουν οι θεατρίνοι που παίξανε δικές του οπερέττες με την εποπτεία του, απαιτεί να ξαναγραφτούν οι στίχοι και να βολευθή καλύτερα το λιμπρέττο. Έτσι, παίζονται στις 19 Αυγούστου 1921, στο θέατρο "Αλάμπρα" με τον Θίασο Σαμαρτζή οι "Απάχηδες των Αθηνών", το δεύτερο όνομα του "Πρίγκηπα Γκάγκαρη".
Η ελληνική κοινωνία, ή μεσαία, εκείνη την εποχή, καθώς λέγεται, είχε λεφτά πολλά και ωρμούσε και προς το θέατρο και γοητευότανε, όταν έβλεπε ήρωες απάνω στη σκηνή που να είναι απλοί και φτωχοί, αγνοί όμως και λεβέντες, όπως ήταν ή όπως θα ποθούσανε να είναι οι περισσότεροι από αυτούς που αποτελούσαν αυτό το κοινό.
Από τη διάθεση αυτήν ακριβώς εμπνέεται ο κ. Πρινέας και πλαταίνει το μοτίβο των νεαρών του "απάχηδων" και τους παρουσιάζει καλύτερα. Πέντε είναι οι λαϊκοί τύποι, ο Πρίγκηπας, ο Καρκαλέτσος και ο Καρούμπας (έτσι βαφτίσθηκε ο Χαρούπης και ο Φυτίλης) , και ο Μπάρμπα Αντρέας και η αγνή και υπομονετική κοπέλλα του λαού, η Τιτίκα. Το κόρο, το αντρικό και το γυναικείο, είναι και αυτό η παρέα τους η ανοιχτόκαρδη, όλοι μαζί, οι "Απάχηδες".
Ο κ. Πρινέας δημιούργησε και δύο τύπους ακόμη, νεόπλουτους, άνθη της εποχής, τον Παραλή και την εύθυμη γεροντοκόρη, την Αρετούσα, που είναι καθαρώτατο δημιούργημα ελληνικό. [...]
Απάχηδες, βέβαια, όπως υπάρχουν στο Παρίσι, δεν είδε, ευτυχώς, η Αθήνα μας. Με τον όρον αυτό που είναι θεατρικώς αβανταδόρικος, εννοούνται τα μορτάκια τα απλοϊκά και τα έξυπνα, που είναι τίμια και χαρούμενα, σπουργίτια του δρόμου.
Στο βάθος, όμως, αν δεν είναι απάχηδες σαν του Παρισιού, διασώζουν όμως με τη φρασεολογία τους, με τον τόνο της ομιλίας τους και με τους θυμούς τους, έναν τύπο γνήσια αθηναϊκό, που είχε υπάρξει πριν από κάμποσα χρόνια, και που, όταν έφτασε στην υπερβολή του μέσα στη ζωή της παλαιότερης Αθήνα, τον χτύπησε αλύπητα ο διευθυντής της Αστυνομίας, ο Μπαϊραχτάρης, που έμεινε ιστορικός. [...]
Όμως, συμπληρώνοντας τις πληροφορίες μου, θα έπρεπε να σημειώσω το πόσο η μουσική των "Απάχηδων" έχει μιλήσει στην καρδιά του λαού μας˙ γιατί ακριβώς θα έλεγα δεν τελειοποίησε μόνο τους στίχους, αλλά αισθάνθηκε και φανέρωσε τη λαϊκή αυτή ψυχή μέσα στους τύπους που δημιούργησε ο κ. Πρινέας».
Με αφορμή τον επικείμενο εορτασμό της συμπλήρωσης 30 χρόνων θεατρικής δράσης του Γιάννη Πρινέα, γράφει για την οπερέτα και το λιμπρέτο της ο Γιάννης Σιδέρης (βλ. εφ. "Τα παρασκήνια", Έτος Α', αρ. φ. 49, Σάββατο 22.4.1939, σελ. 5 & 7, "Οι Απάχηδες των Αθηνών"): « [...]Το καλοκαίρι του 1915 [πρεμιέρα 22.5.1915], στο θέατρο Λαού έπαιζε ο θίασος του κ. Ζάχου Θάνου, που πιο πριν είχε σημειώσει επιτυχίες με τη "Σκούπα" του ίδιου, που κι εκείνος, όπως και ο κ. Πρινέας, έγραφε και έπαιζε. Και ανέβασε μια ηθογραφία, που είχε αρκετή επιτυχία με το Λυκούργο Καλαποθάκη, την Ειρήνη Βασιλάκη, που είνε και οι δύο πια μακαρίτες και με τον κ. Ζ. Θάνο και τον κ. Μίμη Ξύδη.
Η ηθογραφία ονομαζόταν "Πρίγκηψ Γκάγκαρης", και το λιμπρέττο ήτανε του κ. Πρινέα [η μουσική του Σπυρίδωνος Λεπενιώτη]. Ο κ. Πρινέας, αυτό το καλοκαίρι ήτανε ηθοποιός του θιάσου Κυβέλης, που έπαιζε στο θέατρο τα παληό, που δεν υπάρχει κι αυτό πια.
Κατά το 1880 είχανε καθιερωθή στο θέατρό μας εκείνα τα έργα που λέγονται «μυθιστορηματικά», τα περιπετειώδη, π .χ. ο "Ιωσίας ο ακτοφύλαξ" ο "Κόμης του Αγίου Γερμανού" και άλλα πολλά.
Λοιπόν στο θέατρον Ορφεύς, κοντά εκεί που είναι το καλοκαιρινό της κ. Ανδρεάδη, έπαιζε ο "Μένανδρος", ο θίασος των αδελφών Ταβουλάρη, πολλά παρόμοια έργα.
Την πρώτη Σεπτεμβρίου του 1880 παίζει κι ένα έργο του Μπούλβερ Λάϋττον, του Λύττωνος όπως λέγανε τότε, του ίδιου συγγραφέα που είχε γράψει το "Ρισελιέ", την περίφημη δημιουργία του Λεκατσά.
Το έργο αυτό λεγότανε "Η Δέσποινα της Λυών" και το είχε μεταφράσει ο Ν. Δαμιράλης, ο συγγραφέας του το έγραψε στα 1838 και ο "Μένανδρος" το έπαιξε δυο φορές. Το έργο έχει και υπότιτλο "Η έρως και έπαρσις". Η "Δέσποινα της Λυών" τυπώθηκε στην "Θεατρική Βιβλιοθήκη" της Πόλης στα 1882.
Ένας πλούσιος περιφρονημένος βάζει ένα φτωχό να παίξη το ρόλο ενός δήθεν πρίγκηπα για να προσελκύση με τη λάμψη τού τίτλου του την σκληρή που τον περιφρόνησε, την πλούσια που με τα λεφτά του πατέρα της δε λογάριαζε κανένα. Το έργο θεατρικά είναι πάρα πολύ ωραίο και πολύ ρωμαντικό. [...]
Έχοντας λοιπόν στο νου του ο κ. Πρινέας το κοινό τού θεάτρου Λαού, που είχε τότε χαραχτήρα περισσότερο λαϊκό και δημιουργούσε τέτοιες προϋποθέσεις ακόμη και όταν συχνάζανε Αθηναίοι αριστοκράτες, απεφάσισε να διασκευάση "εις τα καθ' ημάς" αυτό το έργο και από τη "Δέσποινα της Λυών" βγήκε ο "Πρίγκηψ Γκάγκαρης".
Ας μη νομίση όμως κανείς ότι πρόκειται μόνο για μια διασκευή. Το κύριο πρόσωπο του Λάϋττον ήτανε αφορμή μονάχα, ο κ. Πρινέας άφησε τον εαυτόν του ελεύθερο και στηριγμένος στις δυνατότητες του θιάσου που θα το έπαιζε, που ο πρωταγωνιστής του, ο κ. Ζ. Θάνος, έκανε "μάγκες", πλάθει δυο θαυμαστούς τύπους, που δεν υπάρχουν στη "Δέσποινα της Λυών", δυο κωμικούς νέους μέσα σε μια υπόθεση δραματική, καθώς τα συνηθίζανε γενικά τα δράματα τα περιπετειώδη. Αυτοί οι δυο τύποι λεγόντουσαν Χαρούπης και Φυτίλης.
Στα 1921 ο κ. Πρινέας έρχεται σε συμφωνία με τον μαέστρο κ. Ν. Χατζηαποστόλου, που είχε κάνει λίγο πιο πριν μιας πρώτης γραμμής μεγάλη επιτυχία με τη "Μοντέρνα Καμαριέρα". Ο κ. Ν. Χατζηαποστόλου, άνθρωπος που τις θέλει τις δουλειές του καθαρές και απολύτως φροντισμένες, καθώς το ξέρουν οι θεατρίνοι που παίξανε δικές του οπερέττες με την εποπτεία του, απαιτεί να ξαναγραφτούν οι στίχοι και να βολευθή καλύτερα το λιμπρέττο. Έτσι, παίζονται στις 19 Αυγούστου 1921, στο θέατρο "Αλάμπρα" με τον Θίασο Σαμαρτζή οι "Απάχηδες των Αθηνών", το δεύτερο όνομα του "Πρίγκηπα Γκάγκαρη".
Η ελληνική κοινωνία, ή μεσαία, εκείνη την εποχή, καθώς λέγεται, είχε λεφτά πολλά και ωρμούσε και προς το θέατρο και γοητευότανε, όταν έβλεπε ήρωες απάνω στη σκηνή που να είναι απλοί και φτωχοί, αγνοί όμως και λεβέντες, όπως ήταν ή όπως θα ποθούσανε να είναι οι περισσότεροι από αυτούς που αποτελούσαν αυτό το κοινό.
Από τη διάθεση αυτήν ακριβώς εμπνέεται ο κ. Πρινέας και πλαταίνει το μοτίβο των νεαρών του "απάχηδων" και τους παρουσιάζει καλύτερα. Πέντε είναι οι λαϊκοί τύποι, ο Πρίγκηπας, ο Καρκαλέτσος και ο Καρούμπας (έτσι βαφτίσθηκε ο Χαρούπης και ο Φυτίλης) , και ο Μπάρμπα Αντρέας και η αγνή και υπομονετική κοπέλλα του λαού, η Τιτίκα. Το κόρο, το αντρικό και το γυναικείο, είναι και αυτό η παρέα τους η ανοιχτόκαρδη, όλοι μαζί, οι "Απάχηδες".
Ο κ. Πρινέας δημιούργησε και δύο τύπους ακόμη, νεόπλουτους, άνθη της εποχής, τον Παραλή και την εύθυμη γεροντοκόρη, την Αρετούσα, που είναι καθαρώτατο δημιούργημα ελληνικό. [...]
Απάχηδες, βέβαια, όπως υπάρχουν στο Παρίσι, δεν είδε, ευτυχώς, η Αθήνα μας. Με τον όρον αυτό που είναι θεατρικώς αβανταδόρικος, εννοούνται τα μορτάκια τα απλοϊκά και τα έξυπνα, που είναι τίμια και χαρούμενα, σπουργίτια του δρόμου.
Στο βάθος, όμως, αν δεν είναι απάχηδες σαν του Παρισιού, διασώζουν όμως με τη φρασεολογία τους, με τον τόνο της ομιλίας τους και με τους θυμούς τους, έναν τύπο γνήσια αθηναϊκό, που είχε υπάρξει πριν από κάμποσα χρόνια, και που, όταν έφτασε στην υπερβολή του μέσα στη ζωή της παλαιότερης Αθήνα, τον χτύπησε αλύπητα ο διευθυντής της Αστυνομίας, ο Μπαϊραχτάρης, που έμεινε ιστορικός. [...]
Όμως, συμπληρώνοντας τις πληροφορίες μου, θα έπρεπε να σημειώσω το πόσο η μουσική των "Απάχηδων" έχει μιλήσει στην καρδιά του λαού μας˙ γιατί ακριβώς θα έλεγα δεν τελειοποίησε μόνο τους στίχους, αλλά αισθάνθηκε και φανέρωσε τη λαϊκή αυτή ψυχή μέσα στους τύπους που δημιούργησε ο κ. Πρινέας».
The song is performed by the Aretousa - Karkaletsos - Karoumpas trio from Nikos Chatziapostolou’s - Giannis Prineas’ operetta "Apachides ton Athinon", which premiered on 19/8/1921 at the "Alhambra" theater by the Fotis Samartzis troupe.
On the occasion of the upcoming celebration of the completion of 30 years of Giannis Prineas’ theatrical activity, Giannis Sideris writes about the operetta and libretto (see newspaper "Ta paraskinia", 1st year', issue 49, Saturday 22.4.1939, page 5 & 7, "Oi Apachides ton Athinon"):
"[...] During the summer of 1915 [premiere 22.5.1915], Mr. Zachos Thanos’ troupe, who had previously made a big hit with the play 'Skoupa', which he and Mr. Prineas had wrote and starred in, was performing at the 'Laou' Theater. He also staged a musical ethography, which was quite successful, with Lykourgos Kalapothakis and Eirini Vasilaki, who are both now deceased, as well as with Mr. Z. Thanos and Mr. Mimis Xydis.
The musical ethography was called 'Prigkips Gkagkaris', and the libretto was written by Mr. Prineas [the music was set by Spyridon Lepeniotis]. During that summer, Mr. Prineas was part of the Kyveli’s troupe, whic was performing at the old theater, which no longer exists.
Around 1880, those so-called 'fictional' plays, that is, the adventurous ones, e.g. 'Iosias o aktofylax', 'Komis tou Agiou Germanou' and many more, were introduced in the Greek theater.
At the Orpheus Theater, near where Mrs. Andreadis’ summer theater was located, many similar plays were staged by the Tavoularis brothers' troupe 'Menandros'.
On September 1, 1880, a play by Bulwer-Lytton, the author who had written "Richelieu", the famous creation of Lekatsas, was staged.
This play was called "I Despoina tis Lyon" ("The Lady of Lyons") and was translated by N. Damiralis. Its author wrote it in 1838 and the 'Menandros' troupe performed it twice. The play was also known as 'Love and Pride'. 'I Despoina tis Lyon' ('The Lady of Lyons') was published by the 'Theatriki Vivliothiki' magazine in Constantinople (Istanbul), in 1882.
A rich man persuades a poor man to disguise himself as a foreign prince in order to trick the rich woman who scorned him and who with her father's money despises everyone into marrying him. The play is very good and very romantic. [...]
Thus, having in mind the audience of the 'Laou' Theater, which at that time had a more popular character even when Athenian aristocrats frequented it, Mr. Prineas decided to adapt this play to Greek reality and the title was changed to 'Prigkips Gkagkaris' from 'I Despoina tis Lyon' ('The Lady of Lyons').
But let no one think that this is just an adaptation. Bulwer-Lytton's main character was just the pretext; Mr. Prineas set himself free and, based on the capabilities of the troupe that would perform it (whose protagonist Mr. Z. Thanos used to play the characters of the 'magkes'), created two wonderful comical characters who were not part of the original play 'I Despoina tis Lyon' ('The Lady of Lyons'). These two characters were called Charoupis and Fytilis.
In 1921, Mr. Prineas came to an agreement with the conductor Mr. N. Chatziapostolou, who just had made a big hit with the operetta 'Monterna Kamariera'. Mr. N. Chatziapostolou, a man who wanted his work to be pure and perfectly taken care of, as the theatrical performers who performed in his own operettas under his supervision already knew, demanded that the lyrics be rewritten and that the libretto be better arranged. Thus, on August 19, 1921, the operetta 'Apachides ton Athinon', the second name of 'Prigkips Gkagkaris', was staged at the 'Alhambra' theater with the Samartzis troupe.
Greek society, or the 'middle class' of the time, had a lot of money and rushed to the theater and was fascinated to see heroes on stage who were ordinary and poor but pure and proud people, as most of those who made up this audience were or wished to be.
It is from this ambiance that Mr. Prineas was inspired and broadened the motif of his young 'apachides' (hoodlums) and presented in them in a better way. There were five ordinary characters: the Prince, Karkaletsos and Karoum[as (this is how Charoupis and Fytilis were called), Barmpa Antreas and the pure and patient girl of the people, Titika. The men's and women’s chorus was also their open-hearted company; they were, all together, the 'apachides' (hoodlums).
Mr. Prineas created two more characters of the time, the newly rich Paralis and the cheerful eldest spinster Aretousa, who is a pure Greek creation. [...]
Of course, 'apachides' (hoodlums), as they existed in Paris, were fortunately never present in Athens. By this term, which is theatrically 'catchy', we mean the simple and clever ragamuffins, who were honest and happy street kids.
Deep down, however, even though they were not the same hoodlums as the ones in Paris, they represented, with their phraseology, the tone of their voice and their angers, a genuine Athenian character who existed a few years back, and who, when his presence reached its peak in the life of old Athens, he was mercilessly chased by Bairaktaris, the chief of police, who also became a historical figure. [...]
However, in order to supplement the information presented, I should note how much the music of the "Apachides" has spoken to the hearts of our people. I would say this because it did not only perfect the lyrics, but also felt and revealed this popular soul through the characters created by Mr. Prineas."
On the occasion of the upcoming celebration of the completion of 30 years of Giannis Prineas’ theatrical activity, Giannis Sideris writes about the operetta and libretto (see newspaper "Ta paraskinia", 1st year', issue 49, Saturday 22.4.1939, page 5 & 7, "Oi Apachides ton Athinon"):
"[...] During the summer of 1915 [premiere 22.5.1915], Mr. Zachos Thanos’ troupe, who had previously made a big hit with the play 'Skoupa', which he and Mr. Prineas had wrote and starred in, was performing at the 'Laou' Theater. He also staged a musical ethography, which was quite successful, with Lykourgos Kalapothakis and Eirini Vasilaki, who are both now deceased, as well as with Mr. Z. Thanos and Mr. Mimis Xydis.
The musical ethography was called 'Prigkips Gkagkaris', and the libretto was written by Mr. Prineas [the music was set by Spyridon Lepeniotis]. During that summer, Mr. Prineas was part of the Kyveli’s troupe, whic was performing at the old theater, which no longer exists.
Around 1880, those so-called 'fictional' plays, that is, the adventurous ones, e.g. 'Iosias o aktofylax', 'Komis tou Agiou Germanou' and many more, were introduced in the Greek theater.
At the Orpheus Theater, near where Mrs. Andreadis’ summer theater was located, many similar plays were staged by the Tavoularis brothers' troupe 'Menandros'.
On September 1, 1880, a play by Bulwer-Lytton, the author who had written "Richelieu", the famous creation of Lekatsas, was staged.
This play was called "I Despoina tis Lyon" ("The Lady of Lyons") and was translated by N. Damiralis. Its author wrote it in 1838 and the 'Menandros' troupe performed it twice. The play was also known as 'Love and Pride'. 'I Despoina tis Lyon' ('The Lady of Lyons') was published by the 'Theatriki Vivliothiki' magazine in Constantinople (Istanbul), in 1882.
A rich man persuades a poor man to disguise himself as a foreign prince in order to trick the rich woman who scorned him and who with her father's money despises everyone into marrying him. The play is very good and very romantic. [...]
Thus, having in mind the audience of the 'Laou' Theater, which at that time had a more popular character even when Athenian aristocrats frequented it, Mr. Prineas decided to adapt this play to Greek reality and the title was changed to 'Prigkips Gkagkaris' from 'I Despoina tis Lyon' ('The Lady of Lyons').
But let no one think that this is just an adaptation. Bulwer-Lytton's main character was just the pretext; Mr. Prineas set himself free and, based on the capabilities of the troupe that would perform it (whose protagonist Mr. Z. Thanos used to play the characters of the 'magkes'), created two wonderful comical characters who were not part of the original play 'I Despoina tis Lyon' ('The Lady of Lyons'). These two characters were called Charoupis and Fytilis.
In 1921, Mr. Prineas came to an agreement with the conductor Mr. N. Chatziapostolou, who just had made a big hit with the operetta 'Monterna Kamariera'. Mr. N. Chatziapostolou, a man who wanted his work to be pure and perfectly taken care of, as the theatrical performers who performed in his own operettas under his supervision already knew, demanded that the lyrics be rewritten and that the libretto be better arranged. Thus, on August 19, 1921, the operetta 'Apachides ton Athinon', the second name of 'Prigkips Gkagkaris', was staged at the 'Alhambra' theater with the Samartzis troupe.
Greek society, or the 'middle class' of the time, had a lot of money and rushed to the theater and was fascinated to see heroes on stage who were ordinary and poor but pure and proud people, as most of those who made up this audience were or wished to be.
It is from this ambiance that Mr. Prineas was inspired and broadened the motif of his young 'apachides' (hoodlums) and presented in them in a better way. There were five ordinary characters: the Prince, Karkaletsos and Karoum[as (this is how Charoupis and Fytilis were called), Barmpa Antreas and the pure and patient girl of the people, Titika. The men's and women’s chorus was also their open-hearted company; they were, all together, the 'apachides' (hoodlums).
Mr. Prineas created two more characters of the time, the newly rich Paralis and the cheerful eldest spinster Aretousa, who is a pure Greek creation. [...]
Of course, 'apachides' (hoodlums), as they existed in Paris, were fortunately never present in Athens. By this term, which is theatrically 'catchy', we mean the simple and clever ragamuffins, who were honest and happy street kids.
Deep down, however, even though they were not the same hoodlums as the ones in Paris, they represented, with their phraseology, the tone of their voice and their angers, a genuine Athenian character who existed a few years back, and who, when his presence reached its peak in the life of old Athens, he was mercilessly chased by Bairaktaris, the chief of police, who also became a historical figure. [...]
However, in order to supplement the information presented, I should note how much the music of the "Apachides" has spoken to the hearts of our people. I would say this because it did not only perfect the lyrics, but also felt and revealed this popular soul through the characters created by Mr. Prineas."
Source
Αρχείο Κουνάδη
Kounadis Archive
Publisher
Columbia USA
Columbia (USA)
Date
03/1928
03/1928
Contributor
Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης
Rights
cc
Relation
Orfeon_13111_MonoMeSena
201806201539
201806201531
201806201532
201806201509
201806201534
201806201522
Col_56187_MonoMEsena
Col_7006F_PosoSEchoSympathisei
Col_11503_O_GraikoamerikanosStinAthina
Col_DG15_TiMatia
Parl_B21536_TiMatia
Odeon_A154111_IRetsina
201806201652
Odeon_GA1076_SanOneiroMageftiko
Odeon_82022_OiApachides
Col_8092_SanOneiroMageftiko
Col_DG81_TiMatia
Orfeon_12770_IRetsina
Odeon_65110_OiApachides
201806201539
201806201531
201806201532
201806201509
201806201534
201806201522
Col_56187_MonoMEsena
Col_7006F_PosoSEchoSympathisei
Col_11503_O_GraikoamerikanosStinAthina
Col_DG15_TiMatia
Parl_B21536_TiMatia
Odeon_A154111_IRetsina
201806201652
Odeon_GA1076_SanOneiroMageftiko
Odeon_82022_OiApachides
Col_8092_SanOneiroMageftiko
Col_DG81_TiMatia
Orfeon_12770_IRetsina
Odeon_65110_OiApachides
Format
Δίσκος 12'' (30 εκατοστών)
12 in. (30 cm)
Language
Ελληνικά
Greek
Type
Οπερέτα
Identifier
Col_56129_PoPoTrelathika
Coverage
Νέα Υόρκη
New York
78 RPM Records Item Type Metadata
Ερμηνευτής / Singer
Στιχουργός / Lyrics writer
[Πρινέας Γιάννης]
[Prineas Giannis]
Ορχήστρα - Εκτελεστές / Orchestra - Singers
2 βιολιά, τσέλο, πιάνο
2 violins, cello, piano
Αριθμός Σειράς / Coupling number
56129-F
Αριθμός Μήτρας / Matrix Number
W 205841
Διάρκεια ηχογραφήματος / Length of the song
4:01
Θέση ηχογραφήματος / Place of record (object)
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Kounadis Archive Record Library
Tags
Citation
[Χατζηαποστόλου Νίκος] and [Chatziapostolou Nikos], “Πω! Πω! Τρελάθηκα,” Kounadis-Archive OMEKA Site, accessed June 11, 2023, https://kounadisomeka.aegean.gr/items/show/4713.
Output Formats
Item Relations
This item has no relations.