Μπαρμπα Γιάννης κανατάς
Dublin Core
Title
Μπαρμπα Γιάννης κανατάς
Mparmpagiannis kanatas
Subject
Description
Στις αρχές του 20ού αιώνα η Ευρώπη βρίσκεται σε ειρήνη και ευημερία. Η «Ωραία Εποχή» είναι απόρροια προηγούμενων σημαντικών ιστορικών γεγονότων και εξελίξεων. Τα δίκτυα που δημιουργούνται και εξελίσσονται διακινούν ανθρώπους και τα προϊόντα τους, υλικά και άυλα. Μέσα σε αυτόν τον πολυεπίπεδο κόσμο εφευρίσκεται η ηχογράφηση και η αναπαραγωγή του ήχου. Οι πρώτες δισκογραφικές εταιρείες στέλνουν κινητά συνεργεία κυριολεκτικά σε όλη την οικουμένη, για να ηχογραφήσουν τοπικούς μουσικούς. Το εύρος του ρεπερτορίου είναι ατελείωτο. Η κοσμοπολίτικη συνθήκη μεγάλων αστικών κέντρων ευνοεί τους πολυστυλισμούς και τις πολυμορφικότητες. Αποικιοκρατία, επαναστάσεις, συρράξεις, προσφυγικά ρεύματα∙ το θέατρο, ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, η φωτογράφιση, οι περιοδείες από ορχήστρες, αλλά και οι κυκλοφορίες στους πάσης φύσεως εμπορικούς διαύλους, μέσα σε έναν κόσμο που εξελίσσεται δυναμικά και ανισότροπα, διαμορφώνουν ένα σύνθετο πλέγμα από «κέντρα» και «περιφέρειες» σε εναλλασσόμενους ρόλους, που θέτουν τα μουσικά ιδιώματα σε κίνηση, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το δίκτυο μέσα στο οποίο συμμετέχει το ελληνόφωνο αστικό λαϊκό τραγούδι, συνομιλώντας διαρκώς με τους συνένοικούς του, είναι μεγαλειώδες. Η δισκογραφία έχει ήδη προσφέρει σημαντικά εργαλεία στην κατανόηση των σχέσεων που αναπτύχθηκαν μεταξύ των «εθνικών» ρεπερτορίων. Αποτέλεσμα της εν εξελίξει έρευνας είναι ο «Κοσμοπολιτισμός στην Ελληνική Ιστορική Δισκογραφία».
Οι ιστορικές πηγές υπογραμμίζουν τις στενές σχέσεις μεταξύ της ιταλόφωνης και της ελληνόφωνης μουσικής. Οι συνομιλίες που αναπτύχθηκαν μεταξύ συγκεκριμένων τόπων, όπως τα νησιά του Ιονίου, τα Δωδεκάνησα και η Πάτρα, με ιταλικές πόλεις, και τα αποτελέσματά τους είναι αρκετά ώστε να αναδείξουν τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο εθνοπολιτισμικών ομάδων. Επιπλέον, σχέσεις σφυρηλατήθηκαν σε τόπους όπου οι δυο εθνότητες έζησαν μαζί. Όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της κοσμοπολίτικης Σμύρνης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή σε αυτήν της Νέας Υόρκης, όπου Ιταλοί και Έλληνες μετέβησαν ως μετανάστες. Η εν λόγω ηχογράφηση ανήκει σε ένα corpus ηχογραφημένων τραγουδιών, στα οποία οι Έλληνες πρωταγωνιστές δανείστηκαν μουσική ή/και στίχο από προϋπάρχοντα ιταλόφωνα. Τα τραγούδια αυτά εξέβαλαν στον ελληνόφωνο κόσμο είτε διά της ευθείας οδού, είτε δια της τεθλασμένης, μέσω άλλων ρεπερτοριακών δικτύων. Σε κάθε περίπτωση, η διακίνηση μουσικών αποτελεί ήδη πραγματικότητα πριν τον 20ό αιώνα, με τις περιοδείες των θεατρικών και μουσικών παραστάσεων αλλά και με τα δίκτυα των μουσικών εκδοτικών οίκων. Η δισκογραφία όχι μόνο ενσωματώνεται σε αυτό το πλαίσιο, αλλά διαδραματίζει καίριο ρόλο στον μετασχηματισμό του. Η οικειοποίηση των τραγουδιών αυτών από την πλευρά των Ελλήνων μουσικών είναι διττή: αφορά αφενός τον στίχο ο οποίος πλέον είναι ελληνικός (συχνά, μάλιστα, δεν έχει καμία σχέση με τον πρωτότυπο), αλλά, αφετέρου, αφορά και τις πρακτικές εκτέλεσης: διαφορετικό οργανολόγιο, διαφορετικό τραγουδιστικό ύφος, συχνά διαφοροποιήσεις στις μελωδικές και ρυθμικές φόρμες, αλλά και στις αρμονίες. Οι Έλληνες μουσικοί προσαρμόζουν αυτό που ακούν στη δική τους συνθήκη, με βάση τις δικές τους δυνατότητες. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί πως σε ποικίλες περιπτώσεις, συχνά και λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισαν τα τραγούδια διεθνώς, το δίκτυο που τελικά σχηματίζεται είναι εξαιρετικά σύνθετο και δεν αφορά μόνο τις ελληνο-ιταλικές σχέσεις.
Η εν λόγω ηχογράφηση καταγράφει απόσπασμα από αταυτοποίητη επιθεώρηση το οποίο περιλαμβάνει το τραγούδι “Μπάρμπα Γιάννης κανατάς”, ελληνική διασκευή του ιταλικού “Marianina” (Mariannina). Άλλωστε, το δίκτυο του θεάτρου αποτελεί περιβάλλον-κλειδί για την διακίνηση μουσικής και η σχέση των δύο (μουσικής–θεάτρου) είναι περισσότερο από δυναμική.
Μέχρι στιγμής, η παλαιότερη αναφορά στο ιταλικό τραγούδι προέρχεται από την Gazzeta Ufficiale του 1895, αριθμός 253, σελ. 5685. Εκεί, το τραγούδι φαίνεται πως έχει κυκλοφορήσει από το 1874. Σε παρτιτούρα το συναντάμε περίπου από το 1875. Το προβληματικό ζήτημα στις παρτιτούρες αφορά στο όνομα του συνθέτη. Ορισμένες εκδόσεις ονοματίζουν τον Nicolas Ferri (εδώ κι εδώ), ενώ άλλες τον Teodoro Cottrau (εδώ κι εδώ).
Μέχρι τώρα, έχουν εντοπιστεί τέσσερεις ιταλικές ηχογραφήσεις, και οι τέσσερεις στην Αμερική: Berliner 1103, Philadelphia, 17 Νοεμβρίου 1896· Berliner 0571, Philadelphia, 7 Οκτωβρίου 1899· Victor B 25123 – 66013, New Jersey, 1 Απριλίου του 1921· Columbia 88890 – E7895, Νέα Υόρκη, περίπου τον Νοέμβριο του 1922.
Στην ελληνική δισκογραφία, το τραγούδι φαίνεται πως κυκλοφόρησε τρεις φορές. Μία με τραγουδιστές τους Πέτρο Κυριακό και Γιώργο Καμβύση, για την Pathé, το 1931 (παρούσα ηχογράφηση)· μία με τραγουδιστές τους Μιχάλη Θωμάκο, Αλίκη Βίτσου-Επιτροπάκη και χορωδία, για την Columbia, το 1933· και μία με τραγουδίστρια την Ελβίρα Ντε Ιντάλγκο, για την His Master’s Voice, στις 23 Νοεμβρίου του 1933.
Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης
Οι ιστορικές πηγές υπογραμμίζουν τις στενές σχέσεις μεταξύ της ιταλόφωνης και της ελληνόφωνης μουσικής. Οι συνομιλίες που αναπτύχθηκαν μεταξύ συγκεκριμένων τόπων, όπως τα νησιά του Ιονίου, τα Δωδεκάνησα και η Πάτρα, με ιταλικές πόλεις, και τα αποτελέσματά τους είναι αρκετά ώστε να αναδείξουν τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των δύο εθνοπολιτισμικών ομάδων. Επιπλέον, σχέσεις σφυρηλατήθηκαν σε τόπους όπου οι δυο εθνότητες έζησαν μαζί. Όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της κοσμοπολίτικης Σμύρνης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ή σε αυτήν της Νέας Υόρκης, όπου Ιταλοί και Έλληνες μετέβησαν ως μετανάστες. Η εν λόγω ηχογράφηση ανήκει σε ένα corpus ηχογραφημένων τραγουδιών, στα οποία οι Έλληνες πρωταγωνιστές δανείστηκαν μουσική ή/και στίχο από προϋπάρχοντα ιταλόφωνα. Τα τραγούδια αυτά εξέβαλαν στον ελληνόφωνο κόσμο είτε διά της ευθείας οδού, είτε δια της τεθλασμένης, μέσω άλλων ρεπερτοριακών δικτύων. Σε κάθε περίπτωση, η διακίνηση μουσικών αποτελεί ήδη πραγματικότητα πριν τον 20ό αιώνα, με τις περιοδείες των θεατρικών και μουσικών παραστάσεων αλλά και με τα δίκτυα των μουσικών εκδοτικών οίκων. Η δισκογραφία όχι μόνο ενσωματώνεται σε αυτό το πλαίσιο, αλλά διαδραματίζει καίριο ρόλο στον μετασχηματισμό του. Η οικειοποίηση των τραγουδιών αυτών από την πλευρά των Ελλήνων μουσικών είναι διττή: αφορά αφενός τον στίχο ο οποίος πλέον είναι ελληνικός (συχνά, μάλιστα, δεν έχει καμία σχέση με τον πρωτότυπο), αλλά, αφετέρου, αφορά και τις πρακτικές εκτέλεσης: διαφορετικό οργανολόγιο, διαφορετικό τραγουδιστικό ύφος, συχνά διαφοροποιήσεις στις μελωδικές και ρυθμικές φόρμες, αλλά και στις αρμονίες. Οι Έλληνες μουσικοί προσαρμόζουν αυτό που ακούν στη δική τους συνθήκη, με βάση τις δικές τους δυνατότητες. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί πως σε ποικίλες περιπτώσεις, συχνά και λόγω της μεγάλης επιτυχίας που γνώρισαν τα τραγούδια διεθνώς, το δίκτυο που τελικά σχηματίζεται είναι εξαιρετικά σύνθετο και δεν αφορά μόνο τις ελληνο-ιταλικές σχέσεις.
Η εν λόγω ηχογράφηση καταγράφει απόσπασμα από αταυτοποίητη επιθεώρηση το οποίο περιλαμβάνει το τραγούδι “Μπάρμπα Γιάννης κανατάς”, ελληνική διασκευή του ιταλικού “Marianina” (Mariannina). Άλλωστε, το δίκτυο του θεάτρου αποτελεί περιβάλλον-κλειδί για την διακίνηση μουσικής και η σχέση των δύο (μουσικής–θεάτρου) είναι περισσότερο από δυναμική.
Μέχρι στιγμής, η παλαιότερη αναφορά στο ιταλικό τραγούδι προέρχεται από την Gazzeta Ufficiale του 1895, αριθμός 253, σελ. 5685. Εκεί, το τραγούδι φαίνεται πως έχει κυκλοφορήσει από το 1874. Σε παρτιτούρα το συναντάμε περίπου από το 1875. Το προβληματικό ζήτημα στις παρτιτούρες αφορά στο όνομα του συνθέτη. Ορισμένες εκδόσεις ονοματίζουν τον Nicolas Ferri (εδώ κι εδώ), ενώ άλλες τον Teodoro Cottrau (εδώ κι εδώ).
Μέχρι τώρα, έχουν εντοπιστεί τέσσερεις ιταλικές ηχογραφήσεις, και οι τέσσερεις στην Αμερική: Berliner 1103, Philadelphia, 17 Νοεμβρίου 1896· Berliner 0571, Philadelphia, 7 Οκτωβρίου 1899· Victor B 25123 – 66013, New Jersey, 1 Απριλίου του 1921· Columbia 88890 – E7895, Νέα Υόρκη, περίπου τον Νοέμβριο του 1922.
Στην ελληνική δισκογραφία, το τραγούδι φαίνεται πως κυκλοφόρησε τρεις φορές. Μία με τραγουδιστές τους Πέτρο Κυριακό και Γιώργο Καμβύση, για την Pathé, το 1931 (παρούσα ηχογράφηση)· μία με τραγουδιστές τους Μιχάλη Θωμάκο, Αλίκη Βίτσου-Επιτροπάκη και χορωδία, για την Columbia, το 1933· και μία με τραγουδίστρια την Ελβίρα Ντε Ιντάλγκο, για την His Master’s Voice, στις 23 Νοεμβρίου του 1933.
Έρευνα και κείμενο: Λεονάρδος Κουνάδης και Νίκος Ορδουλίδης
At the beginning of the 20th century, Europe is living in peace and prosperity. The “Belle Époque” is an outgrowth of previous important historical events and developments. The networks that are created and which evolve funnel both people and their products, tangible and intangible. It is within this multi-layered world that sound recording and sound reproduction is invented. Early record labels send mobile crews literally all over the world to record local musicians. The range of the repertoire is endless. Cosmopolitanism in large urban centers favors polystylisms and polymorphisms. Colonialism, revolutions, conflicts, refugee flows; the theater, cinema, radio, photography, orchestras’ tours, but also circulations in all kinds of commercial channels in a world that evolves dynamically and anisotropically, form a complex network of “centers” and “peripheries” in alternating roles setting musical idioms in motion, both literally and figuratively. The network in which the Greek-speaking urban popular song participates, constantly conversing with its co-tenants, is magnificent. Discography has already provided important tools in understanding the relationships that developed between “national” repertoires. The result of this ongoing research is “Cosmopolitanism in Greek Historical Discography”.
Historical sources underline the close relations between Italian-speaking and Greek-speaking music. The conversations that developed with specific places, such as the Ionian Islands, the Dodecanese and Patras, as well as their results, are enough to highlight the strong ties between the two ethno-cultural groups. Furthermore, relationships were forged in places where the two ethnicities lived together, such as, for example, in the case of cosmopolitan Smyrna (Izmir) in the Ottoman Empire, or that of New York, where Italians and Greeks immigrated. This recording belongs to a corpus of recorded songs in which the Greek protagonists borrowed music and/or lyrics from pre-existing Italian-speaking songs. These songs arrived at the Greek-speaking world either directly or indirectly, through other repertoire networks. In any case, the circulation of musics is already a reality before the 20th century with theatrical and musical performances tours, but also with the networks of music publishing houses. Discography is not only embedded in this context, but plays a key role in its transformation. The appropriation of these songs by Greek musicians is twofold: on the one hand are the lyrics, which are now in Greek (often, in fact, they have nothing to do with the original ones), and, on the other hand, are the performance practices: different instrumentation, different singing style, often differences in melodic and rhythmic forms but also in the harmonies. Greek musicians adapt what they hear to their own condition, based on their own capabilities. It should also be noted that, in various cases, often due to the great international success of the songs, the network that is finally formed is extremely complex and does not only concern Greek-Italian relations.
This is an excerpt from an unidentified, so far, music revue, which includes the song "Barmpa-Giannis kanatas", Greek adaptation of the Italian song "Marianina” (Mariannina). Besides, the network of the theater is a key environment for the circulation of music; and the relationship between the two (music-theater) is more than dynamic.
So far, the oldest reference of the italian song comes from Gazzeta Ufficiale of 1895, number 253, page. 5685. In this document, it seems that the song was released since 1874. As a musical score, we find the song since approximately 1875. The most problematic issue in the scores concerns the name of the composer. While some publications name Nicolas Ferri as the composer (here and here), some others name Teodoro Cottrau (here and here).
So far, the first Italian recording we have been able to locate was made in Philadelphia, on November 17, 1896 by Berliner (1103), in Philadelphia, on October 7, 1899 by Berliner (0571), in Camden, New Jersey, on April 1, 1921 by Victor (Β 25123 – 66013), and a year and a half later, in November 1922, it was recorded in New York by Columbia (88890 – E7895).
In Greek discography, the song seems to have been issued three times in 1931. Once with singers Petros Kyriakos and Giorgos Kamvysis for Pathé (this record); once with singers Michalis Thomakos, Aliki Vitsou-Epitropaki and choir for Columbia; and once with singer Elvira De Hidalgo for His Master's Voice.
Research and text: Leonardos Kounadis and Nikos Ordoulidis
Historical sources underline the close relations between Italian-speaking and Greek-speaking music. The conversations that developed with specific places, such as the Ionian Islands, the Dodecanese and Patras, as well as their results, are enough to highlight the strong ties between the two ethno-cultural groups. Furthermore, relationships were forged in places where the two ethnicities lived together, such as, for example, in the case of cosmopolitan Smyrna (Izmir) in the Ottoman Empire, or that of New York, where Italians and Greeks immigrated. This recording belongs to a corpus of recorded songs in which the Greek protagonists borrowed music and/or lyrics from pre-existing Italian-speaking songs. These songs arrived at the Greek-speaking world either directly or indirectly, through other repertoire networks. In any case, the circulation of musics is already a reality before the 20th century with theatrical and musical performances tours, but also with the networks of music publishing houses. Discography is not only embedded in this context, but plays a key role in its transformation. The appropriation of these songs by Greek musicians is twofold: on the one hand are the lyrics, which are now in Greek (often, in fact, they have nothing to do with the original ones), and, on the other hand, are the performance practices: different instrumentation, different singing style, often differences in melodic and rhythmic forms but also in the harmonies. Greek musicians adapt what they hear to their own condition, based on their own capabilities. It should also be noted that, in various cases, often due to the great international success of the songs, the network that is finally formed is extremely complex and does not only concern Greek-Italian relations.
This is an excerpt from an unidentified, so far, music revue, which includes the song "Barmpa-Giannis kanatas", Greek adaptation of the Italian song "Marianina” (Mariannina). Besides, the network of the theater is a key environment for the circulation of music; and the relationship between the two (music-theater) is more than dynamic.
So far, the oldest reference of the italian song comes from Gazzeta Ufficiale of 1895, number 253, page. 5685. In this document, it seems that the song was released since 1874. As a musical score, we find the song since approximately 1875. The most problematic issue in the scores concerns the name of the composer. While some publications name Nicolas Ferri as the composer (here and here), some others name Teodoro Cottrau (here and here).
So far, the first Italian recording we have been able to locate was made in Philadelphia, on November 17, 1896 by Berliner (1103), in Philadelphia, on October 7, 1899 by Berliner (0571), in Camden, New Jersey, on April 1, 1921 by Victor (Β 25123 – 66013), and a year and a half later, in November 1922, it was recorded in New York by Columbia (88890 – E7895).
In Greek discography, the song seems to have been issued three times in 1931. Once with singers Petros Kyriakos and Giorgos Kamvysis for Pathé (this record); once with singers Michalis Thomakos, Aliki Vitsou-Epitropaki and choir for Columbia; and once with singer Elvira De Hidalgo for His Master's Voice.
Research and text: Leonardos Kounadis and Nikos Ordoulidis
Source
Αρχείο Κουνάδη
Kounadis Archive
Publisher
Pathé
Pathé
Date
1931
1931
Contributor
Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης
Rights
cc
Relation
201807011453_D
Col_DG420_BarbaGiannisKanatas
HMV_AO2050_BarbaGiannisKanatas
20180801100_110_D
Col_DG420_BarbaGiannisKanatas
HMV_AO2050_BarbaGiannisKanatas
20180801100_110_D
Format
Δίσκος 10'' (25 εκατοστών)
10 in. (25 cm)
Language
Ελληνικά
Greek
Type
Επιθεώρηση
Identifier
Pathe_80140_BarbagiannisKanatas
Coverage
Αθήνα
Athens
78 RPM Records Item Type Metadata
Στιχουργός / Lyrics writer
Καμβύσης Γιώργος
Kamvysis Giorgos
Ορχήστρα - Εκτελεστές / Orchestra - Singers
Κιθάρα, μαντολίνο
Guitar, mandolin
Αριθμός Σειράς / Coupling number
80140
Αριθμός Μήτρας / Matrix Number
70365
Διάρκεια ηχογραφήματος / Length of the song
3:20
Θέση ηχογραφήματος / Place of record (object)
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Kounadis Archive Record Library
Tags
Other Media
Citation
Καμβύσης Γιώργος and Kamvysis Giorgos, “Μπαρμπα Γιάννης κανατάς,” Kounadis-Archive OMEKA Site, accessed March 23, 2023, https://kounadisomeka.aegean.gr/items/show/4506.
Output Formats
Item Relations
This item has no relations.