Μπάλος φα ματζόρε
Dublin Core
Title
Μπάλος φα ματζόρε
Mpalos fa matzore
Subject
Description
Πρόκειται για μανέ σε ρυθμικό μοτίβο μπάλου.
Ο Γιώργος Κοκκώνης (2017: 112) κατηγοριοποιώντας τους ελληνόφωνους μανέδες με κριτήριο τις ιδιαίτερες ρυθμικές συγκροτήσεις τους διακρίνει δύο τύπους: τον τύπο Α, που, όπως γράφει, "αντιπροσωπεύει την αμιγώς αλατούρκα εκδοχή του μανέ, που εμφανίζεται συνήθως με δύο επικρατέστερες μορφές, Α1 και Α2, που διαφοροποιούνται από την παρουσία ή όχι ρυθμικοαρμονικής συνοδείας" και τον τύπο Β, για τον οποίο επισημαίνει (ό.π. σελ. 115): "...διαφοροποιείται από τον Α σε πολλά σημεία: τη συνολική δομή, τη διαχείριση των φωνητικών μελωδικών αναπτυγμάτων, καθώς και το οργανολόγιο, με τις ανάλογες επιπτώσεις στις μελωδικές συγκροτήσεις. Η βασικότερη αλλαγή είναι η αντικατάσταση του ταξιμιού με μελωδικές εισαγωγές και γέφυρες, καθώς και το γύρισμα στο τέλος το οποίο ποικίλλει (μπάλος, χόρα, βαλς, πόλκα κ.ά.). Κατά τα πρότυπα των σειρών που συναντούμε στο δημοτικό τραγούδι, ο μπάλος καθορίζει πολλές φορές την καθολική μελωδική και ρυθμική υπόσταση, σε σημείο που να χαρακτηρίζεται ο μανές ως «μπάλος». Η φωνή ποτέ δεν ερμηνεύει a capella, αλλά πάντα με ρυθμικοαρμονική συνοδεία. Μάλιστα η αρμονία παίζει καθοριστικό ρόλο ως δεύτερος άξονας ανάπτυξης, ο οποίος πολλές φορές καθοδηγεί την μελωδική πορεία". [...]
Σχετικά με τη γεωγραφική κατανομή των δύο τύπων μανέ, αναφέρει (ό.π. σελ. 121) "Ο τύπος Β που περιγράψαμε είναι ευρέως ταυτισμένος με την Σμύρνη, όπου άλλωστε έχει αποτυπωθεί σε πολλές ηχογραφήσεις, σε αντιδιαστολή με τον τύπο Α, ο οποίος συνταυτίστηκε με την Πόλη". [...]
Και καταλήγοντας επισημαίνει (ό.π. σελ. 123): "Εν τέλει, αυτός ο τύπος μανέ, που ονομάσαμε Β και που ταυτίστηκε με την Σμύρνη, αποτελεί έναν ενδιάμεσο τόπο μεταξύ του αλατούρκα και του αλαφράγκα. Δεν πρόκειται απλώς για μια τυχαία μετάλλαξη: Οι πολλαπλές ηχογραφήσεις στις ΗΠΑ και στην Αθήνα, καθώς και η μετέπειτα αισθητική αυτονόμησή του στο πεδίο της μουσικής πράξης, στοιχειοθετούν ένα ιδιαίτερο υφολογικό πεδίο, το οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως αλαγκρέκα, αφού οι υλοποιήσεις του αφορούν αποκλειστικά το ελληνόφωνο ρεπερτόριο".
Το τραγούδι κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία "Panhellenion Phonograph Record Co.", η οποία ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη τον Φεβρουάριο του 1919 από την τραγουδίστρια κα Κούλα (Κυριακούλα Αντωνοπούλου) και τον σύζυγό της, λαουτιέρη Ανδρέα Αντωνόπουλο.
Για περισσότερα σχετικά με την κα Κούλα και τη δισκογραφική εταιρεία Panhellenion βλ. το κείμενο του Steve K. Frangos "Madame Koula (circa 1880-1954)" στο Tina Bucuvalas (επιμ.), Greek music in America, University Press of Mississippi, 2019, το άρθρο του Αντώνη Μποσκοΐτη "Στα ίχνη της Κυρίας Κούλας: H ζωή και το έργο της πρώτης ρεμπέτισσας της Αμερικής", αναρτημένο στον ιστότοπο www.lifo.gr, και το άρθρο του Αριστομένη Καλυβιώτη "Κυρία Κούλα Καψάλη-Αντωνοπούλου: Από την Κωνσταντινούπολη καταγόταν η μεγάλη ελληνίδα τραγουδίστρια" (περ. "Λαϊκό τραγούδι", τεύχ. 25, Μάρτιος-Απρίλιος 2009), αναρτημένο στο ιστολόγιό του https://kaliviotis.wordpress.com/
Ο Γιώργος Κοκκώνης (2017: 112) κατηγοριοποιώντας τους ελληνόφωνους μανέδες με κριτήριο τις ιδιαίτερες ρυθμικές συγκροτήσεις τους διακρίνει δύο τύπους: τον τύπο Α, που, όπως γράφει, "αντιπροσωπεύει την αμιγώς αλατούρκα εκδοχή του μανέ, που εμφανίζεται συνήθως με δύο επικρατέστερες μορφές, Α1 και Α2, που διαφοροποιούνται από την παρουσία ή όχι ρυθμικοαρμονικής συνοδείας" και τον τύπο Β, για τον οποίο επισημαίνει (ό.π. σελ. 115): "...διαφοροποιείται από τον Α σε πολλά σημεία: τη συνολική δομή, τη διαχείριση των φωνητικών μελωδικών αναπτυγμάτων, καθώς και το οργανολόγιο, με τις ανάλογες επιπτώσεις στις μελωδικές συγκροτήσεις. Η βασικότερη αλλαγή είναι η αντικατάσταση του ταξιμιού με μελωδικές εισαγωγές και γέφυρες, καθώς και το γύρισμα στο τέλος το οποίο ποικίλλει (μπάλος, χόρα, βαλς, πόλκα κ.ά.). Κατά τα πρότυπα των σειρών που συναντούμε στο δημοτικό τραγούδι, ο μπάλος καθορίζει πολλές φορές την καθολική μελωδική και ρυθμική υπόσταση, σε σημείο που να χαρακτηρίζεται ο μανές ως «μπάλος». Η φωνή ποτέ δεν ερμηνεύει a capella, αλλά πάντα με ρυθμικοαρμονική συνοδεία. Μάλιστα η αρμονία παίζει καθοριστικό ρόλο ως δεύτερος άξονας ανάπτυξης, ο οποίος πολλές φορές καθοδηγεί την μελωδική πορεία". [...]
Σχετικά με τη γεωγραφική κατανομή των δύο τύπων μανέ, αναφέρει (ό.π. σελ. 121) "Ο τύπος Β που περιγράψαμε είναι ευρέως ταυτισμένος με την Σμύρνη, όπου άλλωστε έχει αποτυπωθεί σε πολλές ηχογραφήσεις, σε αντιδιαστολή με τον τύπο Α, ο οποίος συνταυτίστηκε με την Πόλη". [...]
Και καταλήγοντας επισημαίνει (ό.π. σελ. 123): "Εν τέλει, αυτός ο τύπος μανέ, που ονομάσαμε Β και που ταυτίστηκε με την Σμύρνη, αποτελεί έναν ενδιάμεσο τόπο μεταξύ του αλατούρκα και του αλαφράγκα. Δεν πρόκειται απλώς για μια τυχαία μετάλλαξη: Οι πολλαπλές ηχογραφήσεις στις ΗΠΑ και στην Αθήνα, καθώς και η μετέπειτα αισθητική αυτονόμησή του στο πεδίο της μουσικής πράξης, στοιχειοθετούν ένα ιδιαίτερο υφολογικό πεδίο, το οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως αλαγκρέκα, αφού οι υλοποιήσεις του αφορούν αποκλειστικά το ελληνόφωνο ρεπερτόριο".
Το τραγούδι κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία "Panhellenion Phonograph Record Co.", η οποία ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη τον Φεβρουάριο του 1919 από την τραγουδίστρια κα Κούλα (Κυριακούλα Αντωνοπούλου) και τον σύζυγό της, λαουτιέρη Ανδρέα Αντωνόπουλο.
Για περισσότερα σχετικά με την κα Κούλα και τη δισκογραφική εταιρεία Panhellenion βλ. το κείμενο του Steve K. Frangos "Madame Koula (circa 1880-1954)" στο Tina Bucuvalas (επιμ.), Greek music in America, University Press of Mississippi, 2019, το άρθρο του Αντώνη Μποσκοΐτη "Στα ίχνη της Κυρίας Κούλας: H ζωή και το έργο της πρώτης ρεμπέτισσας της Αμερικής", αναρτημένο στον ιστότοπο www.lifo.gr, και το άρθρο του Αριστομένη Καλυβιώτη "Κυρία Κούλα Καψάλη-Αντωνοπούλου: Από την Κωνσταντινούπολη καταγόταν η μεγάλη ελληνίδα τραγουδίστρια" (περ. "Λαϊκό τραγούδι", τεύχ. 25, Μάρτιος-Απρίλιος 2009), αναρτημένο στο ιστολόγιό του https://kaliviotis.wordpress.com/
It is a(n) (a)manes based on the rhythmic pattern of the ballos dance.
Giorgos Kokkonis (2017: 112), categorizing the Greek-speaking (a)manedes based on their particular rhythms, distinguishes two types: type A, which, as he mentions, "represents the purely à la turca version of the (a)manes, which usually appears in two predominant forms, A1 and A2, which differ in the presence or absence of rhythmic-harmonic accompaniment", and type B, which, as he points out (op. cit., p. 115): "...differs from type A in many aspects: the overall structure, the management of vocal melodic developments, as well as the selection and use of instruments, with the corresponding effects on the melodic compositions. The main change is the replacement of the taximi (improvisation) with melodic introductions and bridges, as well as the variation of the shift at the end (ballos, chora, waltz, polka, etc.). According to the patterns of the series that we come across in dimotiko (folk) music, the ballos often defines the entire melodic and rhythmic essence, to the point that the (a)manes is characterized as 'ballos'. The singer never sings a capella, but rather always with a rhythmic-harmonic accompaniment. In fact, harmony plays a decisive role as a second axis of development, which often guides the melody." [...]
Regarding the geographical distribution of the two types of the (a)manes, he states (op. cit., p. 121) the following: "Type B, which we described, is widely identified with Smyrna (Izmir), where it has been imprinted in many recordings, in contrast to type A, which is identified with Constantinople (Istanbul)." [...]
And he concludes by pointing out (op. cit., p. 123): "Ultimately, this type of (a)manes, which we named 'type B' and which is identified with Smyrna (Izmir), constitutes an in-between place between the à la turca and the à la franga versions. It is not just a random mutation: the multitude of recordings in the USA and in Athens, as well as its subsequent aesthetic autonomy in music itself, evidences a particular stylistic field, which we could characterize as à la greca, since its implementations concern exclusively the Greek-speaking repertoire."
Giorgos Kokkonis (2017: 112), categorizing the Greek-speaking (a)manedes based on their particular rhythms, distinguishes two types: type A, which, as he mentions, "represents the purely à la turca version of the (a)manes, which usually appears in two predominant forms, A1 and A2, which differ in the presence or absence of rhythmic-harmonic accompaniment", and type B, which, as he points out (op. cit., p. 115): "...differs from type A in many aspects: the overall structure, the management of vocal melodic developments, as well as the selection and use of instruments, with the corresponding effects on the melodic compositions. The main change is the replacement of the taximi (improvisation) with melodic introductions and bridges, as well as the variation of the shift at the end (ballos, chora, waltz, polka, etc.). According to the patterns of the series that we come across in dimotiko (folk) music, the ballos often defines the entire melodic and rhythmic essence, to the point that the (a)manes is characterized as 'ballos'. The singer never sings a capella, but rather always with a rhythmic-harmonic accompaniment. In fact, harmony plays a decisive role as a second axis of development, which often guides the melody." [...]
Regarding the geographical distribution of the two types of the (a)manes, he states (op. cit., p. 121) the following: "Type B, which we described, is widely identified with Smyrna (Izmir), where it has been imprinted in many recordings, in contrast to type A, which is identified with Constantinople (Istanbul)." [...]
And he concludes by pointing out (op. cit., p. 123): "Ultimately, this type of (a)manes, which we named 'type B' and which is identified with Smyrna (Izmir), constitutes an in-between place between the à la turca and the à la franga versions. It is not just a random mutation: the multitude of recordings in the USA and in Athens, as well as its subsequent aesthetic autonomy in music itself, evidences a particular stylistic field, which we could characterize as à la greca, since its implementations concern exclusively the Greek-speaking repertoire."
Source
Αρχείο Κουνάδη
Kounadis Archive
Publisher
Panhellenion Record
Panhellenion Record
Date
1919-1922 (;)
1919-1922 (?)
Contributor
Ν. Διονυσόπουλος, Λ. Κουνάδης
Rights
cc
Format
Δίσκος 12'' (30 εκατοστών)
12 in. (30 cm)
Language
Ελληνικά
Greek
Identifier
Pan_8026_BalosFaMatzore
Coverage
Νέα Υόρκη
New York
78 RPM Records Item Type Metadata
Στιχουργός / Lyrics writer
Άγνωστος
Unknown
Ορχήστρα - Εκτελεστές / Orchestra - Singers
Κλαρίνο (Κυριακάτης Γιάννης), βιολί (Πόγγης Διονύσης), σαντούρι (Ρασσιάς Λούης)
Clarinet (Kyriakatis Giannis), violin (Pongis Dionysis), santur (Rassias Louis)
Χορός / Dance
Μπάλος
Balos
Αριθμός Σειράς / Coupling number
8026-Α
Αριθμός Μήτρας / Matrix Number
8026 A
Διάρκεια ηχογραφήματος / Length of the song
4:05
Θέση ηχογραφήματος / Place of record (object)
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Kounadis Archive Record Library
Tags
Citation
Άγνωστος and Unknown, “Μπάλος φα ματζόρε,” Kounadis-Archive OMEKA Site, accessed September 23, 2023, https://kounadisomeka.aegean.gr/items/show/4325.
Output Formats
Item Relations
This item has no relations.